Afrekening

De boeken van Minier koop ik automatisch omdat ik ze zo goed vind. Alleen wacht ik dan telkens weer te lang met ze te lezen. Deze keer werden mijn verwachtingen slechts gedeeltelijk ingelost. Afrekening vond ik het minste deel uit de serie.

Persoonlijk vind ik het geen must om actuele thema's in thrillers te verwerken. Gezien in dit boek onder meer corona, het gevoel van straffeloosheid, problemen met drugscriminaliteit en fundamentalisme aan bod kwamen, was dat voor mij dan ook te veel van het goede.

Best zware thema's dus en deze zorgden eerder voor frustratie dan ontspanning. Volgende quote uit het boek kon mijn mening eigenlijk helemaal samenvatten:

"Terwijl criminelen ongestraft hun gang konden gaan, werd de rest van de samenleving geïnfantiliseerd met verboden en bevelen."

Wat ik dan wel als positief ervaren heb, is dat het boek niet doorspekt was met personages die een slachtofferrol toebedeeld kregen. We blijven uiteindelijk nog altijd zelf verantwoordelijk voor de (foute) keuzes die we maken.

Hoe het verhaal opgebouwd was, vond ik nog best oké en de schrijfstijl kon het voorgaande nog wat goedmaken. Echter voelde het voor mij wel aan alsof de serie en het personage Martin op zijn. Er werd minder gefocust op zijn privéleven dan in de andere delen. Gelukkig maar, want dat vond ik deze keer ook minder interessant. In een hoofdstuk werd er regelmatig afgewisseld tussen meerdere perspectieven en die overgang was met momenten onduidelijk.

In Afrekening draait het er om wie je kan vertrouwen en dat zorgde ervoor dat je als lezer ook wel twijfelde aan wie de waarheid sprak. Ik vind het jammer om nu een veel minder positieve recensie te schrijven dan over zijn andere boeken, maar het is nu eenmaal niet anders.

Afrekening voelde voor mij aan als het boek te veel rond Martin Servaz en de auteur had de maatschappelijke thema's beter links laten liggen. Met het boek Strijder start Minier een nieuwe serie. Hopelijk weet dat verhaal mij weer helemaal te overtuigen.