Hoofdzaak

Hoofdzaak kent een vlotte start. Al meteen ontdekt Cassie het lichaam van een man in het water. Ze is dan wel het een en ander gewend door haar werk als obductieassistente, maar schrikt toch wanneer het zo dichtbij komt.

Cassies mentale welzijn heeft een deuk gekregen als gevolg van de gebeurtenissen in de vorige boeken. Ook op relationeel vlak loopt niet alles zoals ze wilt en spelen tegenstrijdige gevoelens haar parten. Haar werk doet ze nog steeds met onnoemelijk veel respect, al is ze iets minder betrokken sinds ze niet echt meer kan communiceren met de doden.

Ook brigadier Phyllida Flyte heeft haar problemen. Ze is in een nieuw team terecht gekomen en is zoekende naar haar plek in deze groep. De onbekende man in het water lijkt daar door een ongelukkige val te zijn beland. Omwille van de trauma's uit haar verleden heeft ze verschillende redenen om de identiteit van deze man te willen achterhalen.

De spanning komt hiermee nog niet echt op gang. Toch wil en kon ik het boek vanaf de eerste pagina niet meer wegleggen. Cassie en Phyllida zijn personages waar ik erg graag over lees. Ze zijn elkaars tegenpolen, maar hun band is intussen geëvolueerd naar een respectvolle omgang. Toch komt die band in dit boek onder druk te staan.

Tijdens het eerste deel legt de auteur de nadruk op de verdere ontwikkeling van haar personages en dat werkt uitstekend. Ik vond het heel boeiend om hen weer beter te leren kennen en om te zien hoe ze met hun zorgen omgaan.

Flyte en Cassie zijn beiden doortastend en brengen daardoor belangrijke aanwijzingen aan het licht. Ze riskeren er hun job voor, maar de aanwijzingen onderbouwen hun theorie dat het toch niet om een ongelukkige val gaat. Hiermee treedt het spanningselement steeds meer naar de voorgrond.

Verschillende details wijzen erop dat er meer aan de hand is. Ik kon niet meteen raden welke richting het verhaal zou uitgaan. Er zijn nog een aantal pistes waardoor ik de afloop niet kon voorspellen. Geleidelijk aan, en op een aangenaam tempo, komen ze dichterbij de waarheid en verdwijnen de losse eindjes een voor een.

Net zoals in de vorige boeken heeft de auteur veel werk gestopt in de uitwerking van haar personages. Ze bieden voldoende diepgang. Cassie en Phyllida worstelen allebei met hun eigen trauma's, hebben net als iedereen hun sterktes en kleine kantjes, maar proberen wel steeds het juiste te doen. Daardoor komen ze erg realistisch over.

Bovendien heeft Turner een heel aangename schrijfstijl. De korte hoofdstukken doen vlot lezen en al de medische details vond ik super interessant. Richting ontknoping volgt de vondst van een tweede lichaam. De spanning was dan helemaal te snijden en dat resulteerde in een onverwacht einde. Wederom een sterk deel in deze geweldige serie.

Ik had het gevoel dat je dit boek perfect kunt lezen zonder de vorige delen gelezen te hebben. Als je nog net wat extra plaats op je TBR-lijst hebt, zou ik toch aanraden om gewoon met het eerste boek te starten. Je zult geen spijt krijgen.

Dankjewel aan VBK België en Uitgeverij AmboAnthos voor het recensie-exemplaar!