56 dagen

Je liet mij leven was het eerste boek dat ik las van Howard. Dat vond ik steengoed en creëerde torenhoge verwachtingen voor 56 dagen.

Het boek start met hoofdrechercheur Lee die voor de vondst van een lichaam wordt opgeroepen. Op basis van de flaptekst had ik wel een idee van wie het slachtoffer kon zijn.

Nadien spoelt de auteur 56 dagen terug naar de eerste ontmoeting tussen Ciara en Oliver. Enerzijds volg je de ontmoetingen vanuit Ciara's standpunt, nadien komen we terug bij Oliver. Positief was dat hier weinig herhaling aan te pas kwam.

Wat mijn nieuwsgierigheid prikkelde, was het feit dat Oliver gevlucht is voor iets in Londen en dat hij Ciara ervan verdenkt de waarheid te kennen. Bijkomend wordt Ciara later in het boek gewaarschuwd voor Oliver. In eerste instantie vermoedde ik dat enkel Oliver een duister geheim met zich meedroeg, maar hij is niet de enige.
I
Het verwerken van de pandemie in een verhaal vind ik meestal een slecht idee. In deze thriller was het essentieel en kwam het daarom niet over als een minpunt. Ondanks de interesse in het verhaal en het willen ontrafelen van de geheimen ontbrak er voor mij iets om van een topthriller te kunnen spreken.

Er wordt wel wat spanning gecreëerd, maar dat is vooral psychologisch omdat je voelt dat er meer speelt dan de personages in eerste instantie met elkaar delen. Er gebeurt op zich niet heel veel en het onderzoek vond ik iets minder boeiend om te volgen. Gezien het eerste boek heel goed was en dit verhaal best vlot las, wil ik zeker nog andere boeken van deze auteur lezen.

3,5/5