Nachtkijker

Een vrouw ontdekt dat er een onbekende man in haar huis rondloopt en stilletjes naar boven komt. Ze maakt haar kinderen wakker en vlucht naar een verborgen ruimte in het huis. De eerste hoofdstukken beschreven deze situatie levensecht waardoor mijn hartslag pijlsnel de hoogte in ging. De spanning was dus meteen te snijden. De combinatie van een flaptekst die niet veel prijsgeeft en zo'n opener creëerde torenhoge verwachtingen.

Kleine kinderen kunnen natuurlijk elk moment geluid maken, waardoor het niet makkelijk is om te vluchten. Gelukkig kan de vrouw de ruimte bereiken zonder dat de man hen hoort of weet waar ze zich schuil houden.

Terwijl ze nadenkt over haar volgende stappen krijg je als lezer een inkijk in haar gedachten. Tussendoor haalt ze herinneringen op die niet allemaal relevant lijken voor de huidige situatie. Dat leidde soms af van het eigenlijke verhaal. Door bepaalde gedachten sloeg ook de twijfel toe over haar mentaal welzijn.

Dan vangt ze een glimp op van de man. De vrouw lijkt hem te herkennen en dat doet al helemaal alle alarmbellen afgaan. Daarna krijgt ze de kans om een eerste plan uit te werken. In tegenstelling tot wat ik hoopte, leek het verhaal wat stil te vallen en nam de spanning voor mij af.

Ik wist niet zo goed wat ik van die situatie moest vinden. Dat middenstuk had voor mij wat sneller mogen gaan. Tegen het einde nam de spanning gelukkig opnieuw toe en volgde er een verrassende ontknoping die alle vragen beantwoord heeft.

Wat me opviel, is dat er geen namen genoemd worden. Dat is een bijzondere keuze, maar ik had niet de indruk dat ik het verhaal daardoor anders of minder goed heb ervaren.

De hoge verwachtingen zijn grotendeels ingelost. Het begin vond ik enorm sterk en ook het einde was goed bedacht. Alleen het middenstuk viel wat tegen, maar het was ook niet zo dat ik mijn aandacht daardoor niet meer bij het verhaal kon houden. Alles bij elkaar genomen is Nachtkijker een geslaagd debuut!

3,5⭐