Vroeger woonden wij hier

Eve en Charlie hebben onlangs een oud huis gekocht met de bedoeling het te renoveren. Dan staat er plots een gezin voor de deur. De man heeft vroeger in het huis gewoond en wilt het graag aan zijn gezin tonen.

Eve wilt hen eigenlijk niet binnen laten, maar kan geen nee zeggen. Ze belt haar vriendin Charlie om de weigering op haar af te schuiven, maar zij neemt niet op. Hierdoor maakt ze de domme beslissing om het gezin binnen te laten, ook al zijn er verschillende signalen die schreeuwen om dat niet te doen. Bij elke stap die het gezin zet, neemt het ongemak toe.

De plannen en notities op de eerste pagina maken je meteen nieuwsgierig en hebben iets onheilspellends. Met de aanwezigheid van het gezin zorgt de auteur voor een akelig gevoel dat je maar niet van je kunt afschudden.

Tot grote opluchting van Eve kan het gezin na een tijdje eindelijk vertrekken. Alleen steken de weersomstandigheden daar een stokje voor. Hoewel ik dat zelf nooit zou toegestaan hebben, laten Eve en Charlie het gezin de nacht in hun huis doorbrengen.

De volgende ochtend is Charlie verdwenen. Het gezin heeft daar een plausibele verklaring voor, maar Eve gelooft er niets van. Die nacht/ochtend is ook het begin van een reeks onverklaarbare gebeurtenissen.

Meestal lees ik geen horror en ben ik ook geen fan van paranormale verhalen. Voor mij is het belangrijk dat een verhaal geloofwaardig overkomt en het viel daarom af te wachten of dit boek voor mij zou weggelegd zijn. Gelukkig werd het verhaal voor het grootste deel realistisch gebracht met slechts hier en daar een onverklaarbaar element. Voor mij was dat heel positief en het zorgde ervoor dat ik helemaal in het verhaal kon opgaan.

Gaandeweg groeide mijn wantrouwen ten opzichte van de verschillende personages. Beeldt Eve zich alles in of is er toch iets serieus mis met het gezin? Hierbij kreeg ik vaak het gevoel dat er wat te gebeuren stond, iets wat je als lezer natuurlijk scherp en alert houdt.

Het verhaal bevat ook enkele documenten. Dat gaat van een brochuretekst over het huis tot een Wikipediapagina. Het nut van deze documenten is niet elke keer even duidelijk. Sommige documenten kon ik pas na het uitlezen plaatsen. Wel dragen ze bij aan de spanningsopbouw en de beklemmende sfeer die rond het gezin en het huis hangt.

Dat onheilspellende gevoel bleef maar knagen en maakte me erg nieuwsgierig naar het einde. Omdat ik het boek amper kon wegleggen, was het einde al daar voor ik het goed en wel besefte. Van dat einde had ik veel verwacht, maar het verhaal stopte vrij abrupt. Net zoals dat voor veel andere lezers het geval was, bleef ik met heel wat vragen achter en dat heb ik niet graag.

Ondanks het teleurstellende einde heb ik het boek wel 4 sterren gegeven. Ik heb echt genoten van de sfeer en spanning die Kliewer creëerde. Dit soort thriller lees ik bijna nooit en ik sta er vaak sceptisch tegenover, maar de auteur heeft mij weten te overtuigen van dit boek en kon mijn aandacht van begin tot einde vasthouden.

Dankjewel aan VBK België en LS Uitgeverij voor het recensie-exemplaar!