Rookgordijn

Rookgordijn start met de aankondiging van de productie Aladdin. Dat vond ik een leuke start die helemaal in het verhaal past. Het boek speelt zich af in 1951, maar voor de proloog keert de auteur terug naar 1912. Een 15-jarig meisje wordt vermoord teruggevonden op een podium.

Daarna volgen we rechercheur Edgar Stephens. Hij is druk bezig met de zoektocht naar Annie en Mark, twee vermiste kinderen. Samen met zijn collega's Emma en Bob doet hij al het mogelijke om de kinderen levend terug te vinden.

Wat later worden de twee kinderen door een burger helaas dood teruggevonden. De manier waarop ze gevonden worden doet denken aan een sprookje. Beide kinderen werkten bovendien aan toneelstukken. Hierdoor maken sprookjes een deel uit van het onderzoek en komen de duistere thema's ervan aan bod.

Ook al speelt dit boek zich af in een tijd die zowel ikzelf als mijn ouders niet hebben meegemaakt; het verhaal werd wel heel toegankelijk gebracht en ik kon me er een goed beeld bij vormen. Het boek dompelt je helemaal onder in de jaren vijftig: de Tweede Wereldoorlog ligt nog vers in het geheugen, jongens en meisjes gaan naar aparte scholen, er heersen sterke vooroordelen over vrouwen en communicatie verliep nog vooral via briefwisseling.

Dat betekent natuurlijk ook klassieke onderzoeksmethoden en ouderwets speurwerk. Hiermee vordert alles minder snel dan bij een modern verhaal, maar dat is hier net passend. Ook lag voor mij de nadruk ditmaal sterker op de uitwerking van de personages.

Bij Edgar merk je dat het uitblijven van resultaten hem de nodige kopzorgen geeft, maar dat hij ook met twijfels op relationeel vlak zit en nog steeds een moeilijke band met zijn moeder heeft. Hij komt heel sympathiek over en je hoopt dan ook dat hij de zaak tot een goed einde kan brengen.

Ook Max komt in dit boek opnieuw in beeld, al is zijn aandeel wel beperkter dan in het eerste boek. Hoewel ik deze passages boeiend vond, zou ik misschien een deel van deze hoofdstukken achterwege gelaten hebben. Gezien zijn kleinere rol in het geheel voelde niet alles aan als een meerwaarde.

Een trager tempo kan nadelig zijn, maar werd hier goed aangepakt en hoort ook wel een beetje bij dit type verhaal. Het mysterie bleef boeiend om te volgen en werd ook wat spannender toen er nog een derde moord volgde. Het motief achter alle gebeurtenissen had ik zelf niet kunnen bedenken en het is natuurlijk altijd fijn wanneer dat pas op het einde onthuld wordt. Gezien de verschillende onderzoekspistes en de uiteindelijke waarheid vond ik de titel ook erg toepasselijk.

Doorheen het verhaal keren enkele personages uit Het zigzagmeisje terug. Daarnaast komen er in het moordonderzoek veel nieuwe personages aan bod. Dat waren er voor mij soms net te veel om een goed overzicht te bewaren. Al zal het wel hebben meegespeeld dat ik het boek net gelezen heb in een drukke werkweek en daarbij veel last had van vermoeidheid.

Het zigzagmeisje was een fijne kennismaking met Elly Griffiths en ook dit boek was weer een geslaagd mysterie. Het volledige plaatje klopt en hierdoor waande ik me echt even in de jaren vijftig. Het verhaal is origineel, goed uitgewerkt en leest erg vlot. Ik vond het fijn om met Rookgordijn even te vertragen tussen de snelle en hedendaagse thrillers.

Dankjewel aan Uitgeverij De Fontein voor het recensie-exemplaar!