De groene mijl... huh wat. The green mile ... o die

Het verhaal:

Hij geloofde niet in wonderen totdat hij er eentje tegenkwam

Wie de groene mijl loopt, keert nooit terug...

1932. John Coffey (net zoals koffie, maar dan anders gespelt) moet de Cold Mountain-gevangenis in, ter dood veroordeeld voor een misdrijf dat hij niet heeft begaan. Maar er is iets bijzonders met Coffey aan de hand: hij heeft een bovennatuurlijke gave om mensen te genezen.

Hoofdcipier Paul Edgecombe werkt al jaren in de gevangenis als John worst binnengebracht, en heeft algauw door dat hij onschuldig is. Paul probeert met man en macht zijn onschuld te bewijzen, maar de autoriteiten willen dit koste wat het kost voorkomen. De elektrische stoel staat op John te wachten. En Paul moet de schakelaar overhalen...

Ieder van ons
is een dood verschuldigd,
daar zijn geen uitzonderingen op,
dat weet ik, maar soms,
o god, is de groene mijl zo lang.


Na het lezen:
Ik doe net het boek dicht. en probeer mijn mening erover te vormen, want die ik tijdens het lezen van het verhaal al wel een paar keer veranderd.
Officieel is het in 6 delen uitgegeven, en dat was ook in boek herkenbaar.
In de Limited Edition is er bij ieder deel ook een tekening, die erg mooi en helemaal passend bij het boek zijn.

Het verhaal laat je alle kanten op gaan.
Waarbij je Percy zelf wel op die stoel wil duwen en Coffey (als koffie om te drinken, maar dan anders gespeld) er zo ver mogelijk vandaan wil houden.
Een toch wel heel donker en zwaar verhaal, luchtig gemaakt word door het afgerichte muisje mr. Jingles
Waar tussen alle verschikkelijke gebeurtenissen ook plek is voor hartverwarmende momenten.

Ik stelde me zo voor dat Paul Edgecombe het verhaal op zo'n gedempte, vermoeide rustige toon het verhaal verteld.
Dan kan je niets anders dan aan zijn lippen hangen en blz na blz tot je nemen.
Tot het uit is....

ik dacht dat hij alleen maar op zijn zij lag om op adem te komen,.