Lezersrecensie
Gewoon meer van alles...
Rating: 4,5
Een boek die de hype meer dan waard is.
Het wonder is geschied. Iets wat niemand had verwacht is toch gebeurt.
Violet, het breekbare meisje wat altijd met haar neus in de boeken zat, heeft het eerste jaar aan het Basgiath Oorlogscollege overleeft. En hoe, de meest krachtige draak heeft haar gekozen en dat is nog niet alles voor het eerst heeft een tweede draak (en niet zomaar een draak, een babydraakje) zich aan haar gebonden.
Zo begint ze aan het tweede jaar van de opleiding. Waar net als in het eerste jaar maar een klein deel het einde van dit jaar zal halen. Een jaar waarin Violet probeert haar krachten onder controle te krijgen en dat onder het oog van een nieuwe vicecommedant. Iemand die haar op allerlei manieren probeert te dwarsbomen om zo er voor te zorgen dat ze haar vrienden verraad.
Dit deel zal minder over het reilen en zeilen in de school gaan maar meer over de aanstaande mogelijke oorlog en de politieke strijd die daarmee gepaard gaan.
Ze word gescheiden van Xaden, hij word naar het front gestuurd.
Wie kan ze vertrouwen, kan ze haar krachten onder controle krijgen, zijn de doden wel echt dood? Hoe zal het met de draken gaan? Kleine Andarna die een puber word.
Waar Fourth Wing eindigd met een mega cliffhanger, was het fijn dat ik gelijk door kon met Iron Flame. Want daar gaat het gelijk verder, en loopt het mooi gelijk door.
Ik denk dat dat er ook aan bijdroeg dat gelijk in het verhaal zat. (Ik was er tenslotte nooit uitgeweest). Wel is het slim als het even geleden is dat je fourth wing gelezen heb om dan in ieder geval de laatste paar hoofdstukken nog even te lezen..
Het begin lijkt weer rustiger aan te gaan. Maar onder de ontwikkelingen tussen Violet en Xaden lopen nog een aantal verhaallijnen die later verder uitgewerkt worden. Dat is op zo'n wijze gedaan wat niet veel auteurs kunnen.
Dat zorgt er weer voor dat ook dit boek voor een zeer breed publiek toegankelijk is. Er zit voor iedereen wel iets in. Wel kan het politieke randje aan dit verhaal misschien mensen afschrikken.
In Fourth Wing had ik daar al een beetje last van de hoeveelheid personages met hun namen. Van een deel nemen we weer afscheid. Maar in Iron Flame kwamen door nog veel meer personages bij. Misschien was een overzicht dan wel fijn geweest.
En omdat het tweede jaar al niet moeilijk genoeg is en de overlevingskans niet zo hoog ligt. Komt Violet ook nog in het verzet terecht.
Ik heb in fourth wing al vaak kunnen lachen om de droge humor van de draken. Ook in dit deel bracht deze keer vooral de puberende Andarna met haar opmerkingen en dwarsheid een lach op mijn gezicht.
Voor de mensen die afschrikken van dikke boeken (dit pareltje bevat er meer dan 800) kan ik ze gerust stellen dat je dat tijdens het lezen van het verhaal niet doorhebt. Voor je het weet heb je het boek uit en verlang je alleen maar naar nog meer.
Meer draken
Meer Xaden
Meer revolutie.
Gewoon meer van alles.
Maar wat een verschikkelijke cliffhanger!!! Cliffhangers op deze manier zouden eigenlijk verboden moet worden.
Een boek die de hype meer dan waard is.
Het wonder is geschied. Iets wat niemand had verwacht is toch gebeurt.
Violet, het breekbare meisje wat altijd met haar neus in de boeken zat, heeft het eerste jaar aan het Basgiath Oorlogscollege overleeft. En hoe, de meest krachtige draak heeft haar gekozen en dat is nog niet alles voor het eerst heeft een tweede draak (en niet zomaar een draak, een babydraakje) zich aan haar gebonden.
Zo begint ze aan het tweede jaar van de opleiding. Waar net als in het eerste jaar maar een klein deel het einde van dit jaar zal halen. Een jaar waarin Violet probeert haar krachten onder controle te krijgen en dat onder het oog van een nieuwe vicecommedant. Iemand die haar op allerlei manieren probeert te dwarsbomen om zo er voor te zorgen dat ze haar vrienden verraad.
Dit deel zal minder over het reilen en zeilen in de school gaan maar meer over de aanstaande mogelijke oorlog en de politieke strijd die daarmee gepaard gaan.
Ze word gescheiden van Xaden, hij word naar het front gestuurd.
Wie kan ze vertrouwen, kan ze haar krachten onder controle krijgen, zijn de doden wel echt dood? Hoe zal het met de draken gaan? Kleine Andarna die een puber word.
Waar Fourth Wing eindigd met een mega cliffhanger, was het fijn dat ik gelijk door kon met Iron Flame. Want daar gaat het gelijk verder, en loopt het mooi gelijk door.
Ik denk dat dat er ook aan bijdroeg dat gelijk in het verhaal zat. (Ik was er tenslotte nooit uitgeweest). Wel is het slim als het even geleden is dat je fourth wing gelezen heb om dan in ieder geval de laatste paar hoofdstukken nog even te lezen..
Het begin lijkt weer rustiger aan te gaan. Maar onder de ontwikkelingen tussen Violet en Xaden lopen nog een aantal verhaallijnen die later verder uitgewerkt worden. Dat is op zo'n wijze gedaan wat niet veel auteurs kunnen.
Dat zorgt er weer voor dat ook dit boek voor een zeer breed publiek toegankelijk is. Er zit voor iedereen wel iets in. Wel kan het politieke randje aan dit verhaal misschien mensen afschrikken.
In Fourth Wing had ik daar al een beetje last van de hoeveelheid personages met hun namen. Van een deel nemen we weer afscheid. Maar in Iron Flame kwamen door nog veel meer personages bij. Misschien was een overzicht dan wel fijn geweest.
En omdat het tweede jaar al niet moeilijk genoeg is en de overlevingskans niet zo hoog ligt. Komt Violet ook nog in het verzet terecht.
Ik heb in fourth wing al vaak kunnen lachen om de droge humor van de draken. Ook in dit deel bracht deze keer vooral de puberende Andarna met haar opmerkingen en dwarsheid een lach op mijn gezicht.
Voor de mensen die afschrikken van dikke boeken (dit pareltje bevat er meer dan 800) kan ik ze gerust stellen dat je dat tijdens het lezen van het verhaal niet doorhebt. Voor je het weet heb je het boek uit en verlang je alleen maar naar nog meer.
Meer draken
Meer Xaden
Meer revolutie.
Gewoon meer van alles.
Maar wat een verschikkelijke cliffhanger!!! Cliffhangers op deze manier zouden eigenlijk verboden moet worden.
1
Reageer op deze recensie
