Obsessief en Openhartig

Hoe een ongelukkig verlies van een naaste een ander leven kan opslokken. Diens sociale leven op de kop zet. Ikzelf was 30 jaar oud toen het PAN AM 103 toestel op de grond van Lockerbie in Schotland in 1988 te pletter sloeg. Het bericht van de ramp met het MH17 toestel van Malaysia Airlines dat op 17 juli 2014 boven Oekraïne uit de lucht geschoten werd, was voor mij de trigger dit boek wederom na jaren nog een keer in handen te nemen.

Op het moment van de crash liet niet alleen David het leven maar liet ook zijn jongere broer Ken liet vanaf dat moment zijn oude leven. Kens’ leven veranderde in een grote obsessie bij zijn zoektocht naar de echte David. David waarmee hij zeer nauw verbonden was geweest maar die hij nooit écht had doorgrond. Een bijna exhibitionistische David. Hopeloos zoekende naar waardering om zijn talent een groot schrijver te worden tijdens hun jonge tiener- en studentenjaren. Gefrustreerd als hij was om het gemis aan dat talent (tenminste dat dacht hij steeds meer).

Richting Ken werd Davids’ gedrag gedurende hun jeugd steeds meer directief en sturend. Naar gelang zijn geloof in zich zelf af nam projecteerde David zijn eigen onhaalbare ambities steeds meer op Ken. Zo erg dat Ken zich daar op enig moment onder uit worstelde. Een verwijdering ontstond. Nog slechts af- en toe deelde David plaagstootjes uit. In die sfeer tussen de beide broers overleed David.

Ken is er in het boek openhartig over dat het hem spijt dat hij in die laatste periode voor de moord (het was moord) minder bij zijn broer was geweest. Ken concludeert in dit boek dat het benauwende gedrag dat David richting hem vertoonde veroorzaakt werd door het totale gebrek aan aandacht dat David zelf kreeg van hun ouders (met name het gebrek aan aandacht van hun moeder). Zijn vader had een ander wereldbeeld dan David en zijn moeder had totaal geen interesse in hem.

Hoe hard het ook klinkt maar met dit boek sluit Ken het hoofdstuk David af. Ergens schrijft hij. We moeten ons gelukkig prijzen met het verdwijnen van de herinnering. Daardoor kunnen we verder. Op het moment dat Ken de laatste hand legt aan het schrijven van dit boek is hij getrouwd met de voormalige partner van wijlen David en hebben zij een 2 jaar oud zoontje, Sam.