Liefde voor altijd

'Het was 1984 en hij was zeventien. Aan het eind van de zomer wist hij dat hij verliefd was, en toen de lucht koeler werd en herfstbladeren in linten van rood en geel op de grond dwarrelden, was hij ervan overtuigd dat hij de rest van zijn leven bij haar wilde zijn, hoe absurd het ook klonk.'

Dawson Cole en Amanda Collier zijn tot over hun oren verliefd op elkaar, maar als Dawson achttien jaar is, verandert alles en komt aan hun liefde onverwacht een eind. Noodgedwongen gaan ze ieder een eigen weg en verlaten het dorp Oriental. Amanda trouwt met Frank en samen stichten ze een gezin. Dawson leidt een teruggetrokken leven. Wanneer hun gezamenlijke vriend Tuck overlijdt, keren Dawson en Amanda terug naar Oriental. Daar ontmoeten ze elkaar weer voor het eerst in het huis van Tuck. Samen zorgen ze er voor dat de laatste wens van Tuck in vervulling gaat. In de dagen die komen trekken ze veel met elkaar op. Voor Dawson is het duidelijk, zijn liefde voor Amanda is altijd blijven bestaan. Amanda daarentegen is in tweestrijd. Blijft ze trouw aan haar huwelijk en gezin of kiest ze voor een leven met Dawson? 'Ik gaf je het beste van mijzelf, had hij haar ooit gezegd,' en dat blijkt uiteindelijk ook zo te zijn...

Het beste van mij is een zeer mooi, ontroerend liefdesverhaal. Het wordt beschreven vanuit verschillende personages: Dawson, Amanda, maar ook Abee Cole, Dawsons vader, speelt een belangrijke rol. De relatie tussen vader en zoon is ronduit slecht te noemen. Zowel Abee als zijn broer Ted zijn nog niet klaar met Dawson. Het boek is verfilmd, maar omdat Nicholas Sparks het verhaal zo beeldend weet te vertellen, krijg je als lezer het gevoel dat je deel uitmaakt van de set waarin het verhaal zich afspeelt.

Het eind is verrassend mooi. Ik heb het boek af en toe moeten wegleggen, om het verhaal tot mij door te laten dringen. Maar ook om een brok in mijn keel weg te slikken.