wat een mooi verhaal

✨✨✨ recensie ✨✨✨

Metin, een stille vastberaden 24-jarige jonge man gaat naar San Francisco om naast rechten ook Creative Writing te studeren. Daar hij in Amsterdam zo vastgeroest is aan zijn familie en naar zijn gevoel niemand is wil hij een nieuwe start maken in San Fransisco. Hij wil schrijver worden, iemand zijn, want hij ondervindt dat Rechten toch niet echt zijn ding is.
Metin vindt een kamer in een oud uitgeleefd Victoriaans huis. Maar dat is hetgeen dat zijn schrale budget toelaat. De nevel vanuit de baai waait ‘s nachts door de kieren van zijn raam en zijn uitzicht is een blinde muur. Op de grond ligt een vuil en vies hoogpolig tapijt. Hoe mooi beschrijft Isik Murat dit alles. Er gebeurt niet veel maar toch steekt dit boek niet tegen. Je krijgt ook een uitgebreide beschrijving van de huisbaas en de drie huisgenoten. Precies of je zelf meeleeft in dat huis.
Bij de colleges “Creative Writing” leert Metin Joan kennen. Een stil, mysterieus meisje. Zijn hart slaat direct een hartslag sneller. Hij probeert stap per stap dichter bij Joan te komen. Maar het loopt niet altijd van een leien dak. Als de druk van zijn zus dan ook heel hoog wordt om naar huis te komen wegens familieperikelen weet Metin niet goed wat doen.
Een dik boek, een zeer mooi verhaal dat geen moment verveelt en je nieuwsgierig maakt. Het einde is triestig en aangrijpend maar toch wordt er iets opengelaten waardoor de schrijver perfect een vervolg hierop kan schrijven. En dat hoop ik ook.
Mijn eerste boek van Murat Isik en het zal mijn laatste niet zijn. Ik ben fan.