Leuke, ietwat voorspelbare feelgood

5 jaar lang woont Rachel al in de 200 jaar oude vuurtoren van een klein Schots dorpje. De vuurtoren is in handen van Cullen, de laatste afstammeling van de man die de vuurtoren heeft gebouwd. Ondertussen is het een boekwinkel geworden, maar als Cullen overlijdt, weet Rachel niet wat er gaat gebeuren. Totdat ze samen met Toby - een journalist - op zolder een geheim ontdekt over de eerste eigenaar van de vuurtoren.

Het boekwinkeltje in de vuurtoren is een verhaal met een schrijfstijl waar je aan moet wennen. Het leest niet erg vlot en is af en toe wat langdradig, dus dit vraagt veel aandacht en is erg detailleerd. Voor mij had het verhaal teveel 'zijweggetjes', zodat ik af en toe de draad kwijt was.

Toch is Het boekwinkeltje in de vuurtoren een leuk verhaal om te lezen en roept het veel vragen bij je op. Het geheim dat Toby en Rachel op zolder vinden, zorgt ervoor dat je heel benieuwd bent en dat je meer wil weten over het verleden. Telkens lees je verder en dan zit je opnieuw vol vragen die gelukkig allemaal worden beantwoord.

Deze feelgood is erg gemoedelijk en het Schotse dorpje ademt de 'ons-kent-ons' vibe. Er zitten zeker wat clichés verstopt in het verhaal, waardoor de spanning en de mysterie wat wegebben en je die af en toe wel mist. Rachel is erg wantrouwend en daardoor krijg je lastig een band met haar. Tijdens het lezen kom je te weten waarom ze zo is én vanaf dat moment begrijp je haar beter. De band tussen Rachel en Toby blijft wat oppervlakkig en hier mis je écht emotie, dat is jammer.

Het boekwinkeltje in de vuurtoren is een zacht en liefelijk verhaal. Het kabbelt langzaam voort en leest wat traag weg vanwege de details en de schrijfstijl, maar het blijft telkens vragen oproepen en zorgt voor een heerlijk uitstapje in de tijd met de nodige liefde en geheimen die aan het licht komen. Een leuke, ietwat voorspelbare feelgood.

3-3,5⭐