Lezersrecensie
When you're alone, you're alone
‘Het Moerasmeisje’ - Delia Owens
Genre: Roman
Uitgeverij: Overamstel (The House of Books)
ISBN: 9789044354065
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 384
Verschijningsdatum: oktober 2018
Met grote dank aan Uitgeverij Overamstel voor het recensie-exemplaar.
Inhoud
We volgen als lezer het verhaal van Kya, een meisje dat met haar ouders en haar broer en zusjes opgroeit in de moerassen van North Carolina onder erbarmelijke omstandigheden. Hoe klein ze ook is, ze wordt geconfronteerd met zaken die je ieder kind zou willen besparen. Kya vereenzaamt en vindt troost en warmte bij de dieren en planten en bij een enkeling die haar het beste gunt. En dan wordt ze verdacht van moord.
Mijn mening
Het boek trok qua uiterlijk niet direct mijn aandacht. De omslagfoto is mooi en samen met de titel niet zinnenprikkelend. Al vanaf dat ik kind was, heb ik een grote genegenheid voor het individu. Mensen die op zichzelf worden teruggeworpen kunnen rekenen op mijn steun en warme interesse. De tekst op de omslag “Ze is blootsvoets en wild, de mensen willen niets van haar weten" intrigeert en zorgt ervoor dat ik met hoge verwachting aan dit boek begin.
Wat als eerste opvalt zijn de kleine letters. Ik lees veel en het valt me op dat de lettergrootte kleiner is dan bij andere boeken. Nadat ik een kaartje heb bekeken van het gebied waar het verhaal zich gaat afspelen, start ik met het eerste van uiteindelijk zevenenvijftig hoofdstukken die naast een cijfer en een titel ook een jaartal kennen. Als een hoogwaardige stofzuiger word ik het verhaal ingezogen en op het strand bij de hut van Kya weer op de grond neergezet. En zaken als lettergrootte zijn uit mijn blikveld verdwenen.
Ademloos kijk ik om mij heen en geniet van het landschap, de dieren, het water en de basis van het leven: overleven. Een niet benijdenswaardige jeugd en een lage positie op de maatschappelijke ladder met alle gevolgen van dien. Vechten voor een beetje, overleven met een beetje, genieten van een beetje wordt gebracht met zoveel realisme, dat ik na vijftig bladzijden de personages al lijk te kennen. Kya wordt continu heen en weer geslingerd tussen vechtlust en droefenis en gaat gebukt onder de zware mantel van steeds opnieuw weer afgewezen worden. Het zorgt ervoor dat ik alles om mij heen vergeet. Kya haalt troost uit de natuur. Ze weet dat ze anders is dan anderen maar zonder de slachtofferrol. Een krachtige vrouw die de overtuiging heeft dat ze het leven alleen moet volbrengen.
Het Moerasmeisje is de debuutroman van deze auteur die documentaires maakte voor National Geographic. Ik denk dat de auteur deze ervaring goed heeft kunnen gebruiken om beeldend te kunnen schrijven door goed te observeren en geduld te hebben. Maar er was meer nodig om mij tevreden te stellen. De zinnen zijn poëtisch en tonen een groot taalkundig talent. Ik geef grote complimenten aan de vertaler en ben daarnaast ook van plan het boek in de originele Engelse versie nogmaals te lezen.
‘Wolken luierden in de gebogen armen van de heuvels’
Tenslotte krijgen we een verhaal voorgeschoteld dat naast veel detail ook veel plottwisten kent en een constante spanning herbergt. Een prachtig boek op vele vlakken.
Eindoordeel
Het meest clichématige dat ik bedacht krijg als recensent, is om te zeggen dat je het boek niet weg kon leggen. En laat dat nu echt het geval te zijn geweest. Ik houd van de vogels, de insecten, de bomen, de kust en het weer. En ik houd van een goed verteld verhaal met aandacht voor de feitelijke gebeurtenissen en de beleving ervan bij de personages.
En deze componenten vloeien onafscheidelijk ineen als een druppel inkt op vloeipapier. Een natuurfilm op papier met een verhaal dat boeit van begin tot eind, mij laat glimlachen en een traan over mijn wangen laat biggelen. Het is een debuutroman. Ik blijf deze auteur volgen en kan de lezers alleen vragen dit ook te doen. Lees dit boek. Ik vind het een vijf sterren boek.
Peter van Bavel - recensent De Perfecte Buren
Mijn persoonlijke songtekst
‘Now I was young and pretty on the mean streets of the city
And I fought to make 'em my home
With just the shirt on my back I left and swore I'd never look back
And man I was gone gone gone
But there's things that'll knock you down you don't even see coming
And send you crawling like a baby back home
You're gonna find out that day sugar
When you're alone you're alone
When you're alone you're alone
When you're alone you're alone
When you're alone you ain't nothing but alone
(Bruce Springsteen – When you’re alone)
Genre: Roman
Uitgeverij: Overamstel (The House of Books)
ISBN: 9789044354065
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 384
Verschijningsdatum: oktober 2018
Met grote dank aan Uitgeverij Overamstel voor het recensie-exemplaar.
Inhoud
We volgen als lezer het verhaal van Kya, een meisje dat met haar ouders en haar broer en zusjes opgroeit in de moerassen van North Carolina onder erbarmelijke omstandigheden. Hoe klein ze ook is, ze wordt geconfronteerd met zaken die je ieder kind zou willen besparen. Kya vereenzaamt en vindt troost en warmte bij de dieren en planten en bij een enkeling die haar het beste gunt. En dan wordt ze verdacht van moord.
Mijn mening
Het boek trok qua uiterlijk niet direct mijn aandacht. De omslagfoto is mooi en samen met de titel niet zinnenprikkelend. Al vanaf dat ik kind was, heb ik een grote genegenheid voor het individu. Mensen die op zichzelf worden teruggeworpen kunnen rekenen op mijn steun en warme interesse. De tekst op de omslag “Ze is blootsvoets en wild, de mensen willen niets van haar weten" intrigeert en zorgt ervoor dat ik met hoge verwachting aan dit boek begin.
Wat als eerste opvalt zijn de kleine letters. Ik lees veel en het valt me op dat de lettergrootte kleiner is dan bij andere boeken. Nadat ik een kaartje heb bekeken van het gebied waar het verhaal zich gaat afspelen, start ik met het eerste van uiteindelijk zevenenvijftig hoofdstukken die naast een cijfer en een titel ook een jaartal kennen. Als een hoogwaardige stofzuiger word ik het verhaal ingezogen en op het strand bij de hut van Kya weer op de grond neergezet. En zaken als lettergrootte zijn uit mijn blikveld verdwenen.
Ademloos kijk ik om mij heen en geniet van het landschap, de dieren, het water en de basis van het leven: overleven. Een niet benijdenswaardige jeugd en een lage positie op de maatschappelijke ladder met alle gevolgen van dien. Vechten voor een beetje, overleven met een beetje, genieten van een beetje wordt gebracht met zoveel realisme, dat ik na vijftig bladzijden de personages al lijk te kennen. Kya wordt continu heen en weer geslingerd tussen vechtlust en droefenis en gaat gebukt onder de zware mantel van steeds opnieuw weer afgewezen worden. Het zorgt ervoor dat ik alles om mij heen vergeet. Kya haalt troost uit de natuur. Ze weet dat ze anders is dan anderen maar zonder de slachtofferrol. Een krachtige vrouw die de overtuiging heeft dat ze het leven alleen moet volbrengen.
Het Moerasmeisje is de debuutroman van deze auteur die documentaires maakte voor National Geographic. Ik denk dat de auteur deze ervaring goed heeft kunnen gebruiken om beeldend te kunnen schrijven door goed te observeren en geduld te hebben. Maar er was meer nodig om mij tevreden te stellen. De zinnen zijn poëtisch en tonen een groot taalkundig talent. Ik geef grote complimenten aan de vertaler en ben daarnaast ook van plan het boek in de originele Engelse versie nogmaals te lezen.
‘Wolken luierden in de gebogen armen van de heuvels’
Tenslotte krijgen we een verhaal voorgeschoteld dat naast veel detail ook veel plottwisten kent en een constante spanning herbergt. Een prachtig boek op vele vlakken.
Eindoordeel
Het meest clichématige dat ik bedacht krijg als recensent, is om te zeggen dat je het boek niet weg kon leggen. En laat dat nu echt het geval te zijn geweest. Ik houd van de vogels, de insecten, de bomen, de kust en het weer. En ik houd van een goed verteld verhaal met aandacht voor de feitelijke gebeurtenissen en de beleving ervan bij de personages.
En deze componenten vloeien onafscheidelijk ineen als een druppel inkt op vloeipapier. Een natuurfilm op papier met een verhaal dat boeit van begin tot eind, mij laat glimlachen en een traan over mijn wangen laat biggelen. Het is een debuutroman. Ik blijf deze auteur volgen en kan de lezers alleen vragen dit ook te doen. Lees dit boek. Ik vind het een vijf sterren boek.
Peter van Bavel - recensent De Perfecte Buren
Mijn persoonlijke songtekst
‘Now I was young and pretty on the mean streets of the city
And I fought to make 'em my home
With just the shirt on my back I left and swore I'd never look back
And man I was gone gone gone
But there's things that'll knock you down you don't even see coming
And send you crawling like a baby back home
You're gonna find out that day sugar
When you're alone you're alone
When you're alone you're alone
When you're alone you're alone
When you're alone you ain't nothing but alone
(Bruce Springsteen – When you’re alone)
3
Reageer op deze recensie
