Weer naar Frankrijk!

Als de hoofdpersoon na een verbroken relatie bijna ten onder gaat aan zelfmedelijden gaat hij, op aanraden van een vriendin, met zijn ouders mee op vakantie naar Frankrijk. 25 jaar later, maar er is niks veranderd…
Je gaat samen met de hoofdpersoon op de achterbank zitten en ondergaat de hele vakantie alsof er geen 25 jaar verstreken zijn en je nog steeds als jong kind op de achterbank zit. Twee weken Frankrijk, waarin de hoofdpersoon met zijn neus op de feiten gedrukt wordt, maar toch ook met de nodige humor naar zijn ouders kijkt.
Omdat het boek in de eerste persoon geschreven is, wekte de instelling van de zoon bij mij wat irritatie op. Maar de korte hoofdstukken, de flashbacks en vooral de humor maakt het toch een leuk boek.
Voor mij miste de diepgang een beetje, maar dat is misschien logisch omdat het boek niet al te dik is. Buiten dat is het een lekker leesboek(je) dat zeker voor 40+ ers herkenbare situaties bevat.