Een geweldig episch eerste deel!

Marianne is de dochter van de Adder. De baas op zee en beschermer van de Oostelijke eilanden en het koninkrijk. Overal waar hij komt laat hij de mensen zien wie de baas is en laat hij een spoor achter van vernielingen en lijden.
De Adder is meedogenloos. Hij is de gevaarlijkste man die er bestaat. En daarnaast Marianne’s vader.

Het is de bedoeling dat Marianne uiteindelijk zijn plaats als Adder inneemt wanneer zij haar Inwijding heeft behaald en haar vader klaar is om het stokje over te dragen. Echter lijkt Marianne niet de dochter waarop de Adder heeft gehoopt, want Marianne verschilt in een ding met haar vader; ze houdt niet van onnodig geweld.

Haar vader maakt het leven voor haar aan boord bijna ondraaglijk en ook zijn bemanning lijkt weinig vertrouwen te hebben in haar.
Als haar vader haar ook nog eens dwingt iets te doen waarvan zij niet op de hoogte was, vermoed Marianne dat er veel meer speelt dan waar zij weet van heeft.

Als het geweld aan boord en op de eilanden toeneemt, is het voor Marianne duidelijk; ze moet vluchten. Maar hoe? En hoe kan ze de toename van dit geweld stoppen? En wat is de rol van haar vader in dit alles?

Als de kans op vluchten zich voordoet op het moment van haar Inwijding, twijfelt ze geen moment.

‘Adder’ begint direct met het verhaal vanuit Marianne. Ze verteld wie zij is en wie haar vader is. Ook dat de Adder is aangesteld ter bescherming van het koninkrijk en de eilanden. Er zijn er 12, maar de 6 in het Westen worden door geschiedenis gehuld in duisternis en niemand die er komt.

De bemanning worden slangen genoemd.
Marianne groeit op aan boord en heeft enkele eilanden ooit eens kort mogen betreden, maar eigenlijk moet zij ten alle tijden aan boord blijven. Zij wordt op gewelddadige wijze getraind voor haar Inwijding om officieel een slang te worden.

Bex Hogan heeft in dit eerste boek van de trilogie onwijs veel aandacht besteed aan de world building en de ontwikkeling van haar personages. Wat ik direct al een geweldig pluspunt vind. Door haar beeldende manier van schrijven komen omgeving, gebeurtenissen en gevoelens heel goed over en tot leven. Daarnaast maakt het dit verhaal geweldig goed leesbaar.

Ik vind het zelf onwijs fijn als in een eerste deel van een trilogie goed aandacht wordt besteed aan de opbouw van het verhaal en de achtergrond. Dit is absoluut geslaagd. Ook heeft dit verhaal een stuk geschiedenis, met name rondom de 12 eilanden en het Oosten en het Westen. Ook hier is aandacht aan besteedt en dit geeft het verhaal absoluut het epische en magische tintje!

Door het geweld aan boord zit de spanning al direct vanaf de eerste pagina in het verhaal en dit blijft tot aan het einde. In het verhaal worden de spannende momenten zo nu en dan even wat doorbroken door belangrijke dialogen, maar al snel is de spanning weer terug! Heerlijk!

Geloof het of niet, maar ik ben absoluut fan van het geweld dat in dit boek plaatsvindt. Heerlijk! Zonder eromheen te draaien wordt er af en toe heerlijk wat af gemoord. Bloederige details worden je niet bespaard gebleven. Ik houd er van! Het past ook absoluut bij dit boek met een piraten thema en de Adder en zijn bemanning. Ik ben fan!

Het verhaal heeft een duidelijke opbouw in begin, midden en einde. De verhaallijn is wat mij betreft onwijs goed uitgewerkt en een verrassend plot en verrassingen zijn in het boek absoluut aanwezig.

Het enige minpuntje dat ik had, was dat de tijd in het verhaal soms maanden of weken vooruitging zonder dat dit echt werd vermeld. Het kostte het boek hierdoor wel 1 ster, maar het is absoluut niet storend!

Het einde van het boek bevat een voorproefje van het tweede deel van de trilogie: ‘Vergif’. Dit had ik beter niet kunnen lezen want nu wil ik verder lezen ook!


Personages
Mijn eerste gedachte bij de naam Marianne was niet heel positief eerlijk gezegd. Het klonk in mijn oren absoluut niet als een heldhaftig of sterk persoon. Echter niets is minder waar.

Ik ben gaandeweg dit verhaal echt van haar gaan houden. Het verhaal wordt vanuit haar verteld en dit maakt dat je echt met haar meeleeft. Ze groeit op in een gewelddadige omgeving en toch weet zij zichzelf te blijven.

Haar personage is absoluut goed uitgewerkt door Bex en ze heeft echt een super gaaf personage neergezet met Marianne. Ze past vlekkeloos in dit verhaal. Ze is sterk en houdt zich vast aan haar normen en waarden, ook al wordt het haar niet gemakkelijk gemaakt.

Bex Hogan heeft naast Marianne ook veel aandacht besteed aan haar andere personages. Ook de Adder is goed uitgewerkt en zijn gewelddadigheid komt echt goed over, evenals de angst die voor hem heerst.

Bronn en Grace waren onder andere mijn favoriete personages. Vooral wanneer Marianne in het verhaal hulp uit onverwachte hoek krijgt.

De onderlinge verbanden en verhoudingen tussen de personages zijn naar mijn idee ook echt onwijs goed uitgewerkt. De intriges waren echt gaaf om te lezen!

Ook dit verhaal heeft zijn liefde, en voor mij zelfs in onverwachte hoek. Zonder te spoileren; ik zag hem persoonlijk niet aankomen en het geeft absoluut een andere dimensie aan het verhaal.


Conclusie
Uit volle borst en met heel mijn hart kan ik zeggen dat ik met dit eerste boek een fan ben! Een fan van het verhaal, van de setting, de geschiedenis en de magie. Ik heb het boek geen moment weg kunnen leggen en voor mij zat het verhaal technisch ook echt goed in elkaar!

Wat mij betreft mag je dit verhaal echt niet overslaan als je van fantasy houdt en opzoek bent naar een verhaal dat net even anders is!

Ik vond hem echt super tof! En ondanks dat de verschijningsdatum van het tweede boek ‘Vergif’ nog niet bekend is, kijk ik al reikhalzend uit naar dit tweede deel!