Lezersrecensie
Sfeervol en spannend
Lucy Clarke heeft mij met ‘De Hike‘ echt even meegenomen naar de ijzige wildernis van Noorwegen!
Lucy Clarke weet met haar vlotte, beeldende schrijfstijl niet alleen een bijzondere reis te beschrijven, maar ook een mentale achtbaan te creëren die ik nog even moest verwerken na de laatste bladzijde.
Vanaf de proloog zat ik er meteen in. Die zette namelijk meteen de toon en was intrigerend, mysterieus en spannend. Je voelt gewoon dat er iets niet klopt, en dat maakt dat je meteen door wilt lezen.
Het verhaal wordt verteld vanuit de vier hoofdpersonages – Liz, Maggie, Helena en Joni – wat zorgt voor een mooie diepgang. Je leert ze echt goed kennen, en dat komt doordat Lucy de tijd neemt om via hun perspectieven hun karakters uit te diepen.
Hun geheimen, onderlinge spanningen, maar ook de fijne en ongemakkelijke dynamiek tussen hen: alles komt geleidelijk aan het licht. Ik vond dat echt een kracht van het boek. Je voelt hoe ieder van hen met haar eigen bagage deze hike begint, en hoe dat op de achtergrond steeds meespeelt.
Af en toe krijg je ook hoofdstukken vanuit Leif – waarbij de tijdlijn niet meteen duidelijk is. En juist dát zorgt ook voor extra spanning. Je blijft als lezer met vragen zitten, probeert verbanden te leggen, en dat maakt het verhaal intrigerender. Deze hoofdstukken geven net dat donkere randje waardoor je op het puntje van je stoel blijft zitten.
Wat Lucy ook echt goed doet, is het neerzetten van sfeer. Je voelt de kou, de uitputting, de ruigheid van de Noorse natuur. Maar ook de kwetsbaarheid en het wantrouwen tussen de vrouwen komt ijzersterk naar voren. De hike zelf vond ik ook echt geweldig neergezet. De setting is echt goed en sterk.
Langzaam maar zeker komen er geheimen bovendrijven, en die leiden uiteindelijk tot een paar verrassende twists. Ik vond het knap hoe Lucy tot bijna het einde wist te verhullen hoe alles werkelijk in elkaar zat.
Het plot was op dat vlak sterk opgebouwd en bleef boeien. Tegelijkertijd moet ik eerlijk zeggen dat de uiteindelijke ontknoping qua inhoud iets tegenviel. Het verraste me wel, maar het voelde qua verhaallijn niet helemaal bevredigend. Alsof er nét iets meer in had kunnen zitten.
Maar de personages maakten voor mij een hoop goed. Hun verhalen, hun emoties, de groei die ze doormaken… het wist me echt te raken. Het einde heeft me zelfs emotioneel geraakt, en dat gebeurt niet vaak met een thriller. Die combinatie van psychologische diepgang en fysieke overlevingsdrang werkte in dit boek echt heel goed!
Conclusie
‘De Hike’ is wat mij betreft een spannende, sfeervolle en soms hartverscheurende thriller over vriendschap, geheimen en overleven. En dat met Noorwegen als adembenemende, ijzige achtergrond.
En ondanks mijn kleine teleurstelling over de ontknoping, smaakt dit absoluut naar meer!
Lucy Clarke heeft er in elk geval een nieuwsgierige lezer bij! Ik ben heel benieuwd welke van haar andere boeken als volgende vertaalt zal worden!
Lucy Clarke weet met haar vlotte, beeldende schrijfstijl niet alleen een bijzondere reis te beschrijven, maar ook een mentale achtbaan te creëren die ik nog even moest verwerken na de laatste bladzijde.
Vanaf de proloog zat ik er meteen in. Die zette namelijk meteen de toon en was intrigerend, mysterieus en spannend. Je voelt gewoon dat er iets niet klopt, en dat maakt dat je meteen door wilt lezen.
Het verhaal wordt verteld vanuit de vier hoofdpersonages – Liz, Maggie, Helena en Joni – wat zorgt voor een mooie diepgang. Je leert ze echt goed kennen, en dat komt doordat Lucy de tijd neemt om via hun perspectieven hun karakters uit te diepen.
Hun geheimen, onderlinge spanningen, maar ook de fijne en ongemakkelijke dynamiek tussen hen: alles komt geleidelijk aan het licht. Ik vond dat echt een kracht van het boek. Je voelt hoe ieder van hen met haar eigen bagage deze hike begint, en hoe dat op de achtergrond steeds meespeelt.
Af en toe krijg je ook hoofdstukken vanuit Leif – waarbij de tijdlijn niet meteen duidelijk is. En juist dát zorgt ook voor extra spanning. Je blijft als lezer met vragen zitten, probeert verbanden te leggen, en dat maakt het verhaal intrigerender. Deze hoofdstukken geven net dat donkere randje waardoor je op het puntje van je stoel blijft zitten.
Wat Lucy ook echt goed doet, is het neerzetten van sfeer. Je voelt de kou, de uitputting, de ruigheid van de Noorse natuur. Maar ook de kwetsbaarheid en het wantrouwen tussen de vrouwen komt ijzersterk naar voren. De hike zelf vond ik ook echt geweldig neergezet. De setting is echt goed en sterk.
Langzaam maar zeker komen er geheimen bovendrijven, en die leiden uiteindelijk tot een paar verrassende twists. Ik vond het knap hoe Lucy tot bijna het einde wist te verhullen hoe alles werkelijk in elkaar zat.
Het plot was op dat vlak sterk opgebouwd en bleef boeien. Tegelijkertijd moet ik eerlijk zeggen dat de uiteindelijke ontknoping qua inhoud iets tegenviel. Het verraste me wel, maar het voelde qua verhaallijn niet helemaal bevredigend. Alsof er nét iets meer in had kunnen zitten.
Maar de personages maakten voor mij een hoop goed. Hun verhalen, hun emoties, de groei die ze doormaken… het wist me echt te raken. Het einde heeft me zelfs emotioneel geraakt, en dat gebeurt niet vaak met een thriller. Die combinatie van psychologische diepgang en fysieke overlevingsdrang werkte in dit boek echt heel goed!
Conclusie
‘De Hike’ is wat mij betreft een spannende, sfeervolle en soms hartverscheurende thriller over vriendschap, geheimen en overleven. En dat met Noorwegen als adembenemende, ijzige achtergrond.
En ondanks mijn kleine teleurstelling over de ontknoping, smaakt dit absoluut naar meer!
Lucy Clarke heeft er in elk geval een nieuwsgierige lezer bij! Ik ben heel benieuwd welke van haar andere boeken als volgende vertaalt zal worden!
1
Reageer op deze recensie
