Vermakelijk!

‘De scharlaken troon’ was mijn eerste boek van deze auteurs en ik merkte meteen dat het heel beeldend geschreven is. Weliswaar beeldend in de zin van personages en niet zo zeer de totale omgeving.

Je ziet de hofzalen, de magie en de politieke dreiging zo voor je maar tegelijkertijd miste ik een echte world building waardoor ik soms het gevoel had dat de wereld vooral decor was.

Het verhaal ging namelijk hoofdzakelijk om de twee hoofdpersonages Alyth en Samson en alles draait uiteindelijk om hun persoonlijke worstelingen en de manier waarop hun paden elkaar kruisen.

Het verhaal is afwisselend geschreven vanuit hun perspectieven. Hierdoor leer je hen goed kennen en is verdieping en ontwikkeling aanwezig waardoor je automatisch met hen meeleeft.

Alyth met haar half-fae achtergrond en haar verantwoordelijkheid richting de magische barrière en Samson met zijn vloek in een hof waar meer gevaar huist dan je van tevoren zou verwachten.

Hun dynamiek vond ik leuk maar ik vond het soms te makkelijk gaan. De ontwikkeling van hun relatie ging te snel in mijn ogen en ik had liever een meer slow burn gezien omdat dat beter had gepast bij de spanning en de dreiging van het verhaal.

Hierdoor voelt de uitwerking absoluut extra aan als een YA boek. Wat het uiteraard ook wel is, maar waar hier en daar zeker het één en ander aan bijgeschaafd had mogen worden. Vooral om de spanning van het totale plaatje te verhogen.

Het verhaal heeft een langzame opbouw aan spanning en ook de andere personages leren we beter kennen. Ze hebben ieder hun eigen charme en hun eigen rol in het verhaal.

Naarmate we richting het einde gaan merk je dat het tempo in het verhaal en de daarmee gepaarde spanning toeneemt en juist die laatste stukken maakten voor mij veel goed.

De twists vond ik absoluut interessant en ze geven de indruk dat er nog veel meer gaande is dan we tot nu toe dachten.

Als je het gebrek aan uitgebreide worldbuilding voor lief neemt en los laat, is het zeker om te genieten. Het heeft iets heerlijk duister sprookjesachtigs waarin politiek, magie en intrige door elkaar heen lopen.

En ondanks mijn kritische nootjes ben ik toch heel nieuwsgierig geworden naar het vervolg!

Conclusie
Natuurlijk is ‘De scharlaken troon‘ YA fantasy, maar desondanks ben ik van mening dat de auteurs zeker iets beter hun best hadden mogen doen op de world building. In mijn ogen was het verhaal dan beter tot zijn recht gekomen.

Van de personages ging ik al wel vrij snel houden, ondanks dat het soms wat te gemakkelijk ging allemaal. Maar ze hebben gewoon een bepaalde vibe wat het verhaal interessant maakt.

De schrijfstijl was naast beeldend ook zeker vlot en de afwisseling tussen de personages was prettig. Zeker omdat het ook geen hele lange hoofdstukken waren.

Ik ben heel erg benieuwd naar het vervolg van dit verhaal en hoop dat we er niet al te lang op hoeven te wachten.