Heerlijke humoristische whodunit

Wat krijg je als je een nerveuze ex-gevangene, een chagrijnige oude dame met een grote mond, een eiland dat alleen bereikbaar is bij laag water, en een excentrieke edelman die denkt dat het einde der tijden nabij is bij elkaar stopt?

Juist, een heerlijk ouderwetse, maar verrassend moordmysterie met een flinke dosis humor.

‘De moord in het landhuis’ speelt zich af in 1910, tijdens het passeren van de beroemde komeet van Halley, en is precies het soort boek dat je in één adem wilt uitlezen.

Het verhaal begint met Stephen Pike, een jonge man die net uit de jeugdgevangenis komt na een vechtpartij in een Londense kroeg. Hij krijgt onverwacht een tweede kans: een baan als tweede lakei op Tithe Hall, een afgelegen landhuis op een eiland voor de kust van Cornwall.

Het gaf mij direct dezelfde vibes als die ik ook krijg bij de boeken van Agatha Christie.

Stephen, als nieuwkomer met een strafblad, is bij de ontdekking van de moord natuurlijk meteen de hoofdverdachte. Gelukkig is er één persoon die in hem gelooft. De beruchte Miss Decima Stockingham, een tachtigjarige tante des huizes die bekendstaat als onmogelijk, grofgebekt en volkomen onhandelbaar.

Toch is zij scherp, geestig en de perfecte partner-in-crime (solving). (You see what I did there? )

De dynamiek tussen hen beide is fantastisch. Waar Stephen wat verlegen en bedachtzaam is, neemt Decima geen blad voor de mond. Hun gesprekken zijn hilarisch, zeker wanneer ze samen de speurders uit gaan hangen.

De setting is heerlijk sfeervol. Een vervallen landhuis, een eiland dat bij vloed van de buitenwereld wordt afgesloten, en overal donkere gangen, gesloten deuren en geheimzinnige gasten.

Ross speelt op geweldige wijze met de klassieke ingrediënten van de “locked room mystery”. Hierdoor heeft het verhaal dus zeker iets weg van Agatha Christie, maar met een knipoog.

De bijpersonages zijn stuk voor stuk kleurrijk. Van de nerveuze butler en de nukkige neef die op de erfenis aast, tot de dronken admiraal en de Duitse professor met iets te veel interesse in de komeet. Niemand is echt sympathiek, behalve misschien Stephen en Decima, en juist dat maakt het zo leuk.

Het plot zelf zit slim in elkaar, met genoeg aanwijzingen om als lezer ook zelf de detective uit te hangen.

Eerlijk is eerlijk, de meeste lezers zullen de dader vermoedelijk nét iets eerder doorhebben dan de personages zelf, maar dat maakt het niet minder leuk.

De ontdekkingstocht, de humor en de wisselwerking tussen de personages zijn echt de kracht van het boek.

Extra leuk zijn de kleine details die het verhaal diepte geven. Krantenartikelen over de komeet, verwijzingen naar de tijdsgeest, en observaties over klassenverschillen in het Engeland van toen.

Is het verhaal hier en daar voorspelbaar? Waarschijnlijk wel. Zelf heb ik er oprecht van genoten en ik ben heel benieuwd waar Ross Montgomery een volgende keer mee komt!

Conclusie
‘De moord in het landhuis’ is een heerlijke, sfeervolle whodunit met een ouderwets randje en een moderne knipoog.

Het is een mysterie met een duister randje en personages die je niet snel vergeet.

Een aanrader voor iedereen die houdt van klassieke moordmysteries met humor, Britse excentriciteit en een vleugje historische charme.

BookaddictNL