Lezersrecensie
Ook dit tweede boek mist iets
Na het eerste deel ‘Emily Wilde’s Encyclopedie der Feeën‘ was ik benieuwd naar hoe het verhaal zich zou ontwikkelen in ‘Emily Wilde’s atlas der Anderlanden‘. Helaas bleef het voor mij een beetje hangen in dezelfde sfeer… Een origineel idee, een veelbelovende wereld… maar helaas met een gebrekkige uitwerking.
Net als bij het eerste boek moest ik weer even wennen aan de dagboekvorm. Het voelde soms alsof ik niet écht in het verhaal zat, maar er op afstand naar keek. Er gebeurt wel het één en ander—mysterieuze nieuwe soorten van het volk, reizen naar andere landen en rijken, koninklijke spanningen—maar echt voelen deed ik het gewoon niet.
Ik kan niet goed de vinger op de zere plek leggen. Heather Fawcett schrijft beeldend, maar toch zie ik niet voor mij wat ze beschrijft. Er lijkt gewoonweg iets te missen.
De wereld kwam voor mij niet tot leven en ik betrapte mezelf er meermaals op dat ik wilde stoppen met lezen. Toch zette ik door, hopend op dat ene moment waarop alles zou samenkomen. Helaas was dat niet het geval.
De personages blijven interessant genoeg om mijn aandacht te houden, maar ze missen verdieping. Emily is slim en eigenzinnig, Wendell blijft een mysterieuze charmeur, en Ariadne is leuk als frisse wind, maar het voelde soms alsof ik ze op afstand bekeek in plaats van met ze meeleefde. En eerlijk is eerlijk: ik had echt gehoopt om in dit tweede deel eindelijk méér te zien van Wendell’s wereld—maar ook dat viel tegen.
Ook de voetnoten, geschreven door Emily zelf, heb ik dit keer volledig overgeslagen. In het eerste deel vond ik ze al weinig toevoegen, en ook deze keer zag ik er het nut niet van in.
Het einde vond ik wat afgeraffeld en hoewel het mij enigszins nieuwsgierig maakt naar het vervolg, was het ook prima geweest als er geen derde boek was geweest.
Conclusie
Ook dit tweede deel in de serie van Emily Wilde vond ik een middelmatig boek.
Het idee blijft leuk, een mix van folklore, magie, academische sfeer en een vleugje romantiek, maar het blijft voor mij te oppervlakkig. Er ontbreekt teveel aan de uitwerking om de wereld voor je te zien en mee te leven met de personages. Er liggen teveel gemiste kansen.
Toch ben ik nog steeds benieuwd hoe het verhaal verdergaat. Al verwacht ik niet dat het vervolg een veel hogere beoordeling zal krijgen.
Net als bij het eerste boek moest ik weer even wennen aan de dagboekvorm. Het voelde soms alsof ik niet écht in het verhaal zat, maar er op afstand naar keek. Er gebeurt wel het één en ander—mysterieuze nieuwe soorten van het volk, reizen naar andere landen en rijken, koninklijke spanningen—maar echt voelen deed ik het gewoon niet.
Ik kan niet goed de vinger op de zere plek leggen. Heather Fawcett schrijft beeldend, maar toch zie ik niet voor mij wat ze beschrijft. Er lijkt gewoonweg iets te missen.
De wereld kwam voor mij niet tot leven en ik betrapte mezelf er meermaals op dat ik wilde stoppen met lezen. Toch zette ik door, hopend op dat ene moment waarop alles zou samenkomen. Helaas was dat niet het geval.
De personages blijven interessant genoeg om mijn aandacht te houden, maar ze missen verdieping. Emily is slim en eigenzinnig, Wendell blijft een mysterieuze charmeur, en Ariadne is leuk als frisse wind, maar het voelde soms alsof ik ze op afstand bekeek in plaats van met ze meeleefde. En eerlijk is eerlijk: ik had echt gehoopt om in dit tweede deel eindelijk méér te zien van Wendell’s wereld—maar ook dat viel tegen.
Ook de voetnoten, geschreven door Emily zelf, heb ik dit keer volledig overgeslagen. In het eerste deel vond ik ze al weinig toevoegen, en ook deze keer zag ik er het nut niet van in.
Het einde vond ik wat afgeraffeld en hoewel het mij enigszins nieuwsgierig maakt naar het vervolg, was het ook prima geweest als er geen derde boek was geweest.
Conclusie
Ook dit tweede deel in de serie van Emily Wilde vond ik een middelmatig boek.
Het idee blijft leuk, een mix van folklore, magie, academische sfeer en een vleugje romantiek, maar het blijft voor mij te oppervlakkig. Er ontbreekt teveel aan de uitwerking om de wereld voor je te zien en mee te leven met de personages. Er liggen teveel gemiste kansen.
Toch ben ik nog steeds benieuwd hoe het verhaal verdergaat. Al verwacht ik niet dat het vervolg een veel hogere beoordeling zal krijgen.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Priscilla
Gesponsord
Een sinister geheim bedreigt de bekendste Amerikaanse presidentsverkiezingen. De erfgenamen van A.C. Porter is de zesde winnaar van de Hebban Thrillerprijs.
