Een kijkje in het begin werk van Jenny Colgan

In ‘Op eigen benen‘ volgen we verschillende personages die allen te maken hebben met de kostschool Downey House.

Zo volgen we een aantal leerlingen, maar ook een lerares Engels en de directrice van de kostschool.

Laat ik meteen met de deur in huis vallen. Deze perspectieven wisselen elkaar niet af middels verschillende hoofdstukken. Dit gebeurt gewoon en passant tussen de regels door. Soms zonder witregel, soms gewoon midden in de tekst.

Doordat de afwisseling tussen de personages zo snel wisselt en door elkaar heen loopt (we gaan van volwassene naar tiener en weer terug), kreeg ik persoonlijk niet echt een band met één van de personages.

Er was te weinig ruimte voor verdieping en ontwikkeling en de meeste personages vond ik nogal vlak.

Iets dat ik eigenlijk niet gewend ben van de boeken van Jenny Colgan.

Nu verklaart het feit, dat dit boek al wat ouder is, best wel hoop.

Ik denk dat we met dit boek een jongere Jenny Colgan aan het werk zien die als auteur nog volop in ontwikkeling was.

Waar in dit boek alles een beetje aan elkaar geregen lijkt, met een minimale uitwerking van personages en het ontbreken van de nodige diepgang, zien we dit wel terug in haar nieuwste romans.

Van de abrupte afwisselingen van de perspectieven in dit verhaal kreeg ik dus een beetje de kriebels.

Toen ik eenmaal aan deze wijze van schrijven gewend was, kon ik toch aardig genieten van het verhaal.

De personages van directrice Veronica, lerares Engels Maggie en de leerlingen Simone en Fliss waren interessant genoeg voor mij om meer te willen weten en door te lezen.

Omdat het ontwikkelen van een band met de personages lastig was, kwam Maggie op mij over als een behoorlijk naïeve jonge vrouw.

Ik denk dat het personage van Simone het best is uitgewerkt, al had ik hier en daar mijn vraagtekens bij haar omschrijving.

Simone is een leerling die met een beurs op de kostschool terecht komt en daarnaast ook last heeft van overgewicht. Dat dit niet in haar voordeel is op een meisjes kostschool waar de meeste van rijke afkomst zijn, moge duidelijk zijn.

Ik had wat moeite met Jenny’s beschrijvingen: ‘Dik‘, ‘mollig‘, ‘ze zou knap zijn als ze niet zo dik was’, et cetera.

Misschien was dit nog redelijk “normaal” in de tijd waarin dit boek voor het eerst werd uitgebracht, maar tegen het licht van de huidige tijd, denk ik dat er in de uitwerking meer aandacht besteedt had mogen worden aan wat dit met Simone doet.

Nu werd het voor mijn gevoel te oppervlakkig behandeld. Alhoewel het wel duidelijk weergeeft hoe “gemeen” meisjes onderling kunnen zijn.

Ondanks dat, laat Jenny wel zien dat ze zich in haar personages kan verplaatsen. De verschillende leeftijdscategorieën komen aardig realistisch over met hun eigen gedragingen en waarnemingen.

Als je mij zou vragen in welke categorie dit boek thuishoort, zou ik je dat echter niet direct kunnen vertellen.

Door de verschillende leeftijden van de personages, zou het door zowel volwassenen als jongeren gelezen kunnen worden.

Omdat dit boek een eerste deel is, sluit weliswaar het schooljaar af, maar natuurlijk niet het verhaal.

Ondanks dat ik in vergelijking met haar latere boeken niet heel erg onder de indruk ben, ben ik wel heel benieuwd welk volgend avontuur ons staat te wachten op deze kostschool aan de kust.

En stiekem ben ik vooral benieuwd of Maggie haar rare vriend aan de kant zet en durft op te bloeien…

Conclusie
‘Op eigen benen’ is, na al die heerlijke romans van Colgan, niet mijn favoriete boek van haar.

Met dit boek krijgen we voor mijn gevoel eigenlijk vooral een kijkje in de ontwikkeling van de auteur Jenny Colgan.

Het idee van dit boek kan ik overigens zeker wel waarderen. Ook nodigt dit eerste boek mij toch uit om het vervolg te lezen. Zeker nu ik gewend ben aan de manier waarop dit boek geschreven is.

Zowel de schrijfstijl als de wisseling van volwassen personages naar tieners was dus even wennen.

En alhoewel alles oppervlakkig blijft voor mijn gevoel en het verhaal geen echte diepgang kent, heeft Jenny wel laten zien dat ze zich in verschillende personages kan verplaatsen.

Daarnaast vond ik het interessant om te ontdekken wat het verschil is met haar romans van nu.

Mocht je dit boek willen gaan lezen, houd dan in gedachten dat het veel eerder is geschreven dan haar andere boeken die al vertaald zijn naar het Nederlands.

Mijn tip dus om je verwachtingen bij te stellen zodat je met een frisse blik kunt kijken naar dit verhaal.

In juli verschijnt het tweede deel ‘Tussen de regels‘ als paperback.