Lezersrecensie
Adembenemend
Om met de deur in huis te vallen: V.E. Schwab heeft mij weten te betoveren met ‘Begraaf mijn botten in de nachtelijke grond‘.
Niet alleen door het verhaal zelf, maar vooral door de manier waarop het geschreven is. De schrijfstijl van V.E. Schwab is zó mooi en gedetailleerd, bijna poëtisch. Dat hield mijn aandacht moeiteloos vast, bladzijde na bladzijde.
V.E. Schwab neemt je mee door verschillende tijdperken en we maken in dit boek kennis met drie vrouwen, Maria, Charlotte en Alice, die ieder op hun eigen manier vechten voor vrijheid, liefde en zichzelf mogen zijn.
De afwisseling tussen die personages en tijden vond ik prachtig gedaan. Je voelt hoe alles langzaam naar elkaar toe groeit en aan het einde bij elkaar komt. Er is dus absoluut een sterke opbouw in het verhaal aanwezig.
Wat ik misschien nog wel het mooist vond, waren de personages zelf. Ze zijn goed uitgewerkt. Niet alleen zie je hun worsteling met hun geaardheid binnen de tijd waarin ze leven, maar ook met zichzelf. Met hun honger, met hun keuzes, met hun verlangen naar vrijheid. Die emotionele diepgang raakte mij echt. De emoties waren voelbaar.
Het verhaal zelf heeft ook behoorlijk wat diepgang. Mits je hier voor open staat. Er worden verschillende thema’s aangesneden die je aan het denken zetten: autonomie, identiteit, verlangen en het verliezen van je morele kompas. V.E. Schwab weet op een hele bijzondere manier zware thema’s te verweven in een fictief verhaal, zonder dat het zwaar aanvoelt. Juist dat maakte dit verhaal zo sterk als je het mij vraagt.
Eerlijk is eerlijk, echt spannend vond ik het totale verhaal niet echt. Qua gebeurtenissen sluimert het allemaal een beetje. Toch was ik enorm geboeid en dat kwam echt door de personages.
Het einde had van mij misschien net iets meer mogen zijn. Het voelde een beetje te kort door de bocht en alsof het nog niet af was. Persoonlijk vond ik dit boek echter wel mooier dan Addie LaRue!
Conclusie
‘Begraaf mijn botten in de nachtelijke grond‘ is een magisch verhaal vol verdieping dat, wanneer je je volledig openstelt zonder verwachtingen te hebben, je op verschillende manieren raakt.
Het is prachtig geschreven met unieke en bijzondere personages en het verhaal is sfeervol en neemt je mee door verschillende tijdperken.
Echt weer een uniek verhaal van V.E. Schwab en wat mij betreft een aanrader!
Niet alleen door het verhaal zelf, maar vooral door de manier waarop het geschreven is. De schrijfstijl van V.E. Schwab is zó mooi en gedetailleerd, bijna poëtisch. Dat hield mijn aandacht moeiteloos vast, bladzijde na bladzijde.
V.E. Schwab neemt je mee door verschillende tijdperken en we maken in dit boek kennis met drie vrouwen, Maria, Charlotte en Alice, die ieder op hun eigen manier vechten voor vrijheid, liefde en zichzelf mogen zijn.
De afwisseling tussen die personages en tijden vond ik prachtig gedaan. Je voelt hoe alles langzaam naar elkaar toe groeit en aan het einde bij elkaar komt. Er is dus absoluut een sterke opbouw in het verhaal aanwezig.
Wat ik misschien nog wel het mooist vond, waren de personages zelf. Ze zijn goed uitgewerkt. Niet alleen zie je hun worsteling met hun geaardheid binnen de tijd waarin ze leven, maar ook met zichzelf. Met hun honger, met hun keuzes, met hun verlangen naar vrijheid. Die emotionele diepgang raakte mij echt. De emoties waren voelbaar.
Het verhaal zelf heeft ook behoorlijk wat diepgang. Mits je hier voor open staat. Er worden verschillende thema’s aangesneden die je aan het denken zetten: autonomie, identiteit, verlangen en het verliezen van je morele kompas. V.E. Schwab weet op een hele bijzondere manier zware thema’s te verweven in een fictief verhaal, zonder dat het zwaar aanvoelt. Juist dat maakte dit verhaal zo sterk als je het mij vraagt.
Eerlijk is eerlijk, echt spannend vond ik het totale verhaal niet echt. Qua gebeurtenissen sluimert het allemaal een beetje. Toch was ik enorm geboeid en dat kwam echt door de personages.
Het einde had van mij misschien net iets meer mogen zijn. Het voelde een beetje te kort door de bocht en alsof het nog niet af was. Persoonlijk vond ik dit boek echter wel mooier dan Addie LaRue!
Conclusie
‘Begraaf mijn botten in de nachtelijke grond‘ is een magisch verhaal vol verdieping dat, wanneer je je volledig openstelt zonder verwachtingen te hebben, je op verschillende manieren raakt.
Het is prachtig geschreven met unieke en bijzondere personages en het verhaal is sfeervol en neemt je mee door verschillende tijdperken.
Echt weer een uniek verhaal van V.E. Schwab en wat mij betreft een aanrader!
1
Reageer op deze recensie
