De Hooikinderen

De bijna viertienjarige Suzanna wordt in het voorjaar van 1914 naar haar oom en tante gestuurd. Zij runnen een boerderij in een afgelegen dorpje in Wallonië. Ondanks het gebrek aan liefde en de harde arbeid die haar oom eist, probeert ze zich staande te houden met steun van haar oudere zus Beatrijs met wie ze brieven uitwisselt.
Als de eerste wereld oorlog uitbreekt, ontdekt Suzanna een verschrikkelijk geheim op de boerderij. De confrontatie met haar meedogenloze oom en de uitdagingen van de oorlog, dwingen haar om zichzelf en haar geliefde te beschermen. Zal ze na vier jaar nog dezelfde Suzanna zijn als voorheen, wanneer ze eindelijk terugkeert naar huis?

Dit was mijn eerste kennismaking met de schrijfstijl van Eva Linden en voor haar de eerste keer een uitstap naar een ander genre. Eva Linden heeft een fijne schrijfstijl die goed kan passen in dit genre, maar het heeft een klein minpuntje soms gaat het best wel snel en mist ze net de diepgang in het verhaal te pakken.

We volgen in dit verhaal het leven van Suzanna die door haar vader wordt weggestuurd naar haar oom en tante die ze niet kent. Ze moet hard werken op de boerderij en met de harde eisen van haar oom is dat niet altijd gemakkelijk. Je merkt dat het meisje zoekende is en toch wel de steun heeft aan de brieven die ze schrijft aan haar oudere zus. Het jammere vind ik alleen dat je geen reactie erin terug vind, behalve dan wanneer Suzanna ergens op reageert. Tijdens het uitbreken van de eerste wereldoorlog komt Suzanna achter een geheim van de boerderij die haar raakt. Suzanna maakt gedurende het verhaal een ontwikkeling mee die op zich goed beschreven is, maar voor mij net iets miste waardoor het goed over had kunnen komen.
Het boek is mooi vormgegeven en ieder hoofdstuk begint met een brief aan Beatrijs. Voorin het boek zie je dat het is opgedragen aan haar grootmoeder en dat het verhaal gebasseerd is op dingen die ze aan Eva heeft verteld over het op de vlucht slaan in verband met de tweede wereldoorlog. Dit geeft het verhaal een andere dimensie mee, waardoor het toch net iets meer binnen komt dan het misschien normaal gesproken zou doen.

Hoewel het lijkt alsof ik niet enthousiast ben over het vehaal, ben ik dat zeker wel. Ik vond het een fijne eerste kennismaking met de schrijfstijl van Eva Linden en ik hoop dat ze nog een boek in dit genre uit gaat brengen, maar ik miste op sommige punten toch iets meer diepgang. Desondanks is het zeker een verhaal wat me aan het denken heeft gezet en op de vlakken waar wel de diepgang zat me heeft geraakt.

Ik wil Phoenix Books en Eva Linden bedanken voor dit recensie-exemplaar en dat ik mee mag doen met de blogtour.