Even aan mijn moeder vragen

In deze roman maken we kennis met Iris en haar moeder Anke. Anke heeft een vorm van alzheimer en het gaat snel achteruit met haar. Iris laat niets merken aan haar omgeving van de aftakeling van haar moeder. Met een grote glimlach rond haar mond werkt ze in het theatercafé. In dit café heeft haar moeder vroeger ook gewerkt. Voor Iris is het onbekend wie haar vader is. Iris heeft wel een groot verlangen om haar biologische vader te leren kennen. Ze gaat dan ook op onderzoek uit. Met hulp van Winston, een collega van haar in het café en Oscar van de zorginstelling waar Anke komt te wonen na een brand in het ouderlijk huis van Iris.

De schrijfstijl van van Helden neemt ons mee naar een gezin dat met moeite bij elkaar blijft. Iris doet haar best om te werken maar wil ook alles voor haar moeder regelen. Anke weet soms niet meer wat ze doet of waar ze is. Dit zorgt voor veel ongemakkelijke momenten. De moeder van Iris gaat steeds meer in het verleden leven en heeft het dan over haar jeugdliefde. Dit zorgt voor een ingang voor Iris om verder te gaan met haar zoektocht.

Iris komt met behulp van haar vrienden steeds dichterbij de waarheid. Terwijl haar moeder steeds meer afzakt in het verleden komt Iris meer te weten.
De aftakeling van Anke is mooi weergegeven voor van Helden. Ze weet met emotie en begrip de hele situatie voor ons uit te werken. Ook de gevoelens die de aftakeling van Anke met Iris doen, worden mooi neer gezet. Als lezer zit je er helemaal in. Dit is met respect aan ons gegeven.
Dit is voor mij de eerste kennismaking met deze auteur en het is me zo bevallen dat ik zeker vaker werk van haar ga lezen.