Waar we gaan is nacht

In deze roman leven we mee met zes vrouwen. Zij werken allemaal op dezelfde plantage en worden nauwlettend in de gaten gehouden door hun eigenaren. Ze hebben hun eigenaren ondergedompeld als ‘de Lucy’s’ afkomstig van Lucifer. Deze mensen hebben geen oog voor het welzijn van de zes vrouwen. Zij willen alleen dat deze goed werk verzetten en zorgen voor nazaten. Zodat de plantage nooit zonder werknemers zal zitten. De Lucy´s hebben er veel voor over om hun plantage weer winstgevend te maken.

Ieder vrouw wordt aan ons beschreven. De een is heel extrovert en de ander introvert. Ieder heeft zijn goed karakter eigenschappen en hiermee vormen ze een eenheid die er altijd voor elkander is. De vriendschap van deze vrouwen is heel mooi. Ook al zijn ze het niet altijd met elkaar eens, ze staan wel voor de ander klaar.
Ook krijgen we kleine beetjes te zien van de andere bewoners rondom deze zes vrouwen. Zo krijg je een goed beeld van hoe het er in die tijd aan toe ging.

Ik schrok soms van de hardheid van de mensen tegen deze vrouwen. Erg dat er zo werd omgegaan met ze in die tijd. Mooi om dan ook te zien dat er nu steeds meer gelijkheid is onder de mensheid.

Tracey Rose Peyton heeft een sterk debuut met deze roman geschreven. De schrijfstijl is prettig waardoor je lekker door het verhaal heen kabbelt. Ze weet het je zo te brengen dat een goed beeld krijgt van de personages. Ze weet je nieuwsgierig te maken waardoor je alsmaar door wilt lezen. Dit debuut is me goed bevallen, ik zal deze auteur zeker in de gaten houden.