Wie schrijft die blijft

In deze roman kijken we mee met Caro en haar vader. Samen runnen zij een hotel met daarin een kunstwinkeltje. Dit hotel staat in ´t Gooi, de perfecte inspiratieplek voor Caro die onder een pseudoniem boeken schrijft. Zij wil het liefst niet in de spotlight staan. Wanneer haar uitgever dan vindt dat ze toch uit die schaduw moet stappen weet haar vader wel iets hoe hij dit kan oplossen. Wanneer iedereen tevreden is met deze oplossing komen er toch wel scheurtjes in het geheel en dit maakt dat Caro keuzes moet maken.

Een roman van Haagmans die zich weer lekker laat weglezen. Onderliggend het verleden van Caro waar we af en toe een stukje van mee krijgen. Dit verleden heeft Caro getekend, niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk. En dat maakt dat ze liever in de schaduw blijft staan en op die manier toch aan haar verhalen kan werken zodat haar fans deze kunnen blijven lezen. Wanneer journalist Jesse dan een onderbuik gevoel krijgt en hierdoor op onderzoek uit gaat komen er barsten in de pantser van Caro.

Haagmans weet in deze roman de niet zo leuke thema´s te verwerken op een manier dat ze niet te zwaar zijn. Zeker ik wil het feit dat Caro gepest is niet bagatelliseren, want ik weet als geen ander hoe het voelt om als de pispaal bekend te staan. Met een soort van luchtigheid weet ze het te verpakken. Het is voor het eerst dat ik mijn naam als niet prettig ervaar, want een van de pesters heet Ramona.

Het leven van vader en dochter laat zich lekker weglezen. Caro regelt het allemaal wel in het hotel en daar waar het niet lukt staat haar vader voor haar klaar. Dit doet hij met alles. Altijd met de beste bedoeling, alleen loopt het niet altijd zoals het zou moeten lopen. Maar gelukkig hebben ze elkaar.
De stukjes over het winkeltje van Caro met haar fairtrade spullen vond ik een leuke toevoeging. En dan vooral mevrouw Dekker. Ik kan me een goed beeld van haar en haar deftige knikje maken. Dankjewel Tamara, je hebt het weer geflikt, ik heb genoten!