Een boek voor mensen die houden van het leven! Met daarin een hart onder de riem voor hen die ook een ‘koning’ tegenkwamen in hun leven…

Charlie de Bruin (pseudoniem) besloot in 2021 dat wat haar overkwam te uiten op facebook. Ze schreef van zich af, vrijwel elke dag een stukje. Over die koning, uit de titel, het huwelijk, waarvan de roze wolk uiteenspatte, tot er heel veel ellende overbleef. Maar ook over haar kinderen, hoe ze genoot van ze, maar soms ook worstelde met het moederschap. Met veel humor gaf ze weer hoe zij de dingen zag en beleefde en wat haar acties waren.

Veel mensen vonden haar stukjes en genoten van de manier waarop Charlie haar lief en leed deelde. En nu is er dan dit boek, De koning bleek een klootzak. 234 dagen zijn verzameld en op een mooie wijze vormgegeven. Af en toe is een geïllustreerde bladzijde ingevoegd, met een losse tekst. Helemaal passend in de warme sfeer die Charlies kijkje in haar leven biedt.

Al na het lezen van een paar bladzijdes sluit je Charlie in je hart en leef je met haar mee! Ze schrijft eerlijk, rauw, vol zelfspot en humor. Een prachtig mens met een warm hart voor haar medemens. En gaat daarbij geen onderwerp uit de weg. Zo laat ze de lezer meegenieten van haar dates:

'Ik besluit heel snel dat toeval niet bestaat en app terug: ‘Ik wil geen date, geen seks, maar wel een knuffel en een brede schouder.’ Dat het geen date is wordt nog eens goed duidelijk als hij binnenkomt. Ik heb echt, op een beetje mascara na, núl moeite gedaan. Mijn teennagels niet gelakt, oude kleren aan, er is geen scheermesje aan te pas gekomen, de Hema-tent mocht gewoon om mijn kont geplakt blijven zitten, al kan hij dat niet zien. '

Ze schrijft over de naweeën van haar ‘sprookjes-huwelijk’, de verschrikkelijke dingen die haar ex uithaalt. Dit doet ze echter zo, dat een lezer die in een vergelijkbare situatie zit er wellicht steun aan kan ontlenen en vooral de moed om in te zien dat het voorbij gaat en er nieuwe mogelijkheden langs zullen komen.

De liefde voor haar kinderen is een onwrikbare pijler in haar leven, waar ze prachtig over deelt:
'Of ik van ze allemaal evenveel houd. Over mijn kinderen hebben ze het dan. Nou vraag ik zelf ook altijd alles aan iedereen (ik ben niet zo goed in koetjes en kalfjes en ga liever gelijk voor diepgang op het onbeschaamde af, al heb ik dat zelf dan vaak weer niet door), maar deze vind ik zó stom. Alsof liefde te meten is. In procenten te vangen. In meters. In wat dan ook. Liefde is toch het verschillendste wat er is? ….

…. Hou ik van allemaal evenveel?
Nee, ze zijn me juist allemaal op hun eigen manier even lief.'

De helft van de opbrengst van dit boek is voor Stichting Hulphond.