Als een muis in een muizenval!

Piep zei de muis vormt het tweede deel van de Helen Grace serie. In dit boek wordt het lichaam van een religieuze man gevonden in een vervallen kraakpand. Hij is brutaal vermoord, én mist iets zeer bijzonders: zijn hart. Een paar dagen later vindt er een opnieuw een gelijkaardige moord plaats. De slachtoffers hebben iets gemeen: ze waren allemaal getrouwd en leidden een geheim leven, waarbij ze vaak prostituees bezochten. Deze mannen zijn schijnbaar vermoord door dezelfde op wraak beluste vrouw. Ze wordt steeds sluwer en gevaarlijker naarmate de tijd vordert en het is aan Helen Grace en haar team om haar een halt op te zetten.

Dit boek heeft me letterlijk slaap gekost. Ik wou het koste wat het kost uitlezen. Naar mijn gevoel was ik als een muis in een muizenval, helemaal gevangen en opgeslorpt door dit boek. Elk hoofdstuk opnieuw zat ik op het puntje van mijn stoel en hield ik mijn adem in bij elke pagina dat ik omsloeg. Zonder al te veel te willen spoilen, kan ik meegeven dat het einde me wegblies.

Eerlijk is eerlijk, ik hou van Helen Grace. Ze is sterk, slim en ze heeft een kwetsbare kant die ze voor de buitenwereld probeert te verbergen. Het is een hoofdpersoon die je hart breekt en waar je steeds meer over wilt weten. De personages krijgen in dit boek ook veel meer diepgang dan in het eerste deel (Iene Miene Mutte). Ik raad het boek dus zeker aan voor iedereen die graag detectiveromans leest!