Een kijkje achter de muren van een slotklooster

Annemie Struyf is in Vlaanderen bij het brede publiek vooral bekend door haar spraakmakende tv-reportages zoals ‘De moeder van mijn dochter’, ‘Ladies First’, ‘Het hoge Noorden’,… Naast haar werk als tv-maker is ze journalist en schrijft ze ook boeken die dikwijls gelinkt zijn aan haar tv-reeksen.
Ze reisde bijna de hele wereld rond en zette de gruwelen van de wereld in de kijker. Toen ze bij haar reportage over vrouwelijke verminking getuige was bij een genitale verminking zonder verdoving bij 2 kinderen van 6 en 8 jaar oud knapte er iets in Annemie. Ze had haar grens aan het zien van mensenleed bereikt. Uit zelfbescherming zocht ze mildere thema’s op.

Iedereen kent wel een slotklooster maar het leven achter de muren van een slotklooster is toch wel mysterieus. Annemie was er ook heel nieuwsgierig naar en slaagde er toch in om in 2009 toegelaten te worden in de trappistinnenabdij van Brecht. Daar maakte ze deel uit van het leven van de zusters. Het strakke dagschema, de stilte , het bidden, het afstand doen van het materiële en van de social media deed Annemie beseffen in wat voor een stressvolle wereld we leven. Samen met de zusters zocht ze antwoord op de grote levensvragen, vragen over geloof, hoop en liefde.

Met ‘In Hemelsnaam’ keert ze na 16 jaar terug naar het slotklooster dat nu verbouwd wordt. In die 16 jaar is er in de Katholieke Kerk heel wat veranderd. Een groot schandaal over seksueel misbruik door geestelijken kwam aan het licht. De Belgische Katholieke kerk was aan het wankelen gegaan. Vele mensen keerden de Kerk de rug toe en geestelijken gooiden hun kap of habijt over de haag. Ook in het slotklooster draagt men de gevolgen. De grote groep is in de loop der jaren geslonken naar 17 zusters. De vergrijzing neemt toe en nieuwe roepingen zijn er haast niet. De Trappistinnen staan voor een grote uitdaging. Hoe zal de toekomst van het klooster eruit zien en wie zal voor hen zorgen als ze het zelf niet meer kunnen?