Een roman zo mooi als een parel!

Dit boek is voor mij DE ontdekking van het jaar! Wat heb ik genoten van deze mooie roman. Het verhaal speelt zich af op één dag: tussen opstaan en het krijgen van de uitslag van het VWO-examen van de jonge Timo. Timo droomt in die uren van zijn verhuizing naar een studentenkamer in de grote stad, als vlucht vanuit zijn ouderlijk huis. Tegelijkertijd komen de herinneringen langs van de afgelopen jaren in het wat gesloten dorp in oost-Nederland, thuis en op school. Hij heeft in al die jaren zijn eigen leven geleid: zo veel als mogelijk weg van de spanningen thuis. De last die hij had van zijn oudere broer Ruben die de ziekte van Down had, de vader die gevlucht was omdat hij niet met zijn zieke zoon kon omgaan met als reden dat hij een nieuwe baan had in het buitenland. Zijn moeder die haar rust vond in de godsdienst. De nerd die hij was op school en daardoor zich ook eenzaam voelde. Timo vindt wel zijn rust bij de muziek van de Duitstalige gotic band. Duits vindt hij ook een stoere taal. In de roman komen dan ook veel Duitse filosofische zinnen voor. Zinnen die Ruben uit zijn hoofd heeft geleerd.
In zeg maar 4 a 5 uur van de uren voordat het verlossende telefoontje over zijn examen komt maken we kennis met het verleden van Ruben. De schrijver Ricus van de Coevering zet dat op een zeer fraaie, filosofische en sfeervolle manier neer. De roman telt niet meer dan 170 bladzijden, maar elke bladzijde is een juweeltje. Het is echt een boek dat je in één adem uit wilt lezen.
En om dan toch één klein negatief puntje te noemen: de moeder van Ruben is door de godsdienst gegrepen, Ruben zelf moet daar niets van weten. De schrijver kiest duidelijk de zijde van Ruben door de pastoor als een halve debiel neer te zetten. Dat is wel erg gemakkelijk scoren. Dat had mijn inziens verfijnder gekund en meer passend bij de rest van het mooie en intieme verhaal.
rvg 16nov21