Een leuk boek voor de lezer die van fantasy met een historisch tintje en persoonsgedreven verhalen houdt.

In dit verhaal gaan drie mannen, Juan, Emilio en James, door een tijdportaal een flink aantal eeuwen terug in de tijd. Ze belanden bij de Moche-beschaving, in Peru. Daar worden ze aanvankelijk voor goden aangezien.

De drie vrienden worden opgesplitst, ieder met een eigen taak om te vervullen in deze Moche wereld. De schrijfster geeft in het voorwoord aan dat ze vrijheden heeft genomen met de levenswijze van de Moche, omdat we er te weinig van weten. Ik vond dat voorwoord een fijne aanvulling omdat je dan zeker weet dat het een eigen verhaal is en niet een boek dat gepresenteerd wordt als zijnde “de waarheid omtrent de Moche” waardoor je mogelijk een verwrongen beeld van hun cultuur krijgt.

De Moche spreken in dit boek net als wij. Modern dus. Er is geen gebruik gemaakt van een eigen taal, en dat levert dus ook geen gebroken zinnen of taal op: ‘Wij nu eten. Eten doen wij.” zoiets. Dat zou het verhaal ook afbreuk hebben gedaan en zeker niet respectvol naar de Moche toe zijn geweest. Natuurlijk zou een eigen taal het verhaal naar een hoger niveau hebben getild. Dan zou je nog meer in de wereld ondergedompeld zijn geweest. Omdat de beschaving verdwenen is, weten we niet hoe ze gesproken hebben. Dan kun je het alleen aan iemand als Tolkien overlaten om daar een taal bij te schrijven, gebaseerd op de taal die nu in Peru door de oorspronkelijke bevolking gesproken wordt. En daar gaat zoveel onderzoek in zitten dat dit alleen al een boek op zich zou zijn. Dus de keuze om “modern” te laten spreken is een hele plausibele. De taalbarrière wordt creatief opgelost. Hoe zeg ik niet, daarvoor moet je het boek lezen.

Het verhaal is degelijk geschreven door een ervaren hand, prettige vlotte en hedendaagse schrijfstijl.
Je krijgt uiteraard het nodige geweld voor je kiezen maar dit is gedoseerd en niet expliciet verteld. Verwacht geen Indiana Jones taferelen of een onderzoeker die door de jungle reist met alle gevolgen van dien. Het is een “kleiner” boek dat zich meer richt op de onderlinge verhoudingen. Niet spectaculair, als komen er wel spannende scènes in voor. Kan ook niet anders, als je in het oerwoud rondbanjert.

Het boek schuwt thema’s als vrouwenhandel zeker niet, maar gebruikt het ook niet om de verhaallijn spannender te maken. Het is een natuurlijk onderdeel zoals eigenlijk alles in het boek. Er zit niet heel veel humor in, maar daar leent het aangrijpende verhaal zich ook niet voor.

De nadruk ligt op de vriendschap die zich ontwikkelt tussen Emilio en Iliyan/Ramún (hoe dat in elkaar steekt, lees je in het boek) en hun gevoelens, waar ze beiden geen raad mee weten. Het is geen activistisch boek, maar de queer verhaallijn die er doorheen loopt, vloeit natuurlijk door in het hele plaatje.

De vrouwelijke hoofdrol is voor Si, een jonge vrouw die een tragische beslissing neemt om haar lot te beïnvloeden. Ze is een dappere vrouw, die het behoorlijk voor haar kiezen krijgt maar desondanks erin slaagt om overeind te blijven. In een belangrijke bijrol is er Sawa, een mysterieuze aanwezigheid, waarvan ik denk dat we in het tweede boek meer van gaan zien.

Waar je even doorheen moet is het open einde. Het is echt heel erg open. Zou dit een op zichzelf staand boek zijn geweest, dan zou dat einde een tegenvaller zijn geweest. Maar… natuurlijk is het dat niet. Er is een vervolg. Ik vermoed dat daar heel veel openstaande vragen zullen worden beantwoord.

Kortom: een leuk boek voor de lezer die van fantasy met een historisch tintje en persoonsgedreven verhalen houdt.