In tijden van polarisatie is er altijd nog de kermis

We schrijven 1989, op de vooravond van de Marslanding is er kermis in Drechtum.
Brent, in dienst van de gemeente - welke functie precies, dat houdt hij geheim, maar daar komen we wel achter, die Brent, die bovendien iedere dag gaat zwemmen en een beetje bang is voor badjuffrouw Lola, die Brent, blue en verlegen als hij is, verheugt zich ieder jaar op de kermis.
Op die kermis leren we Meta kennen en haar moeder Rita en haar soort van stiefvader Dodge.
De wereld wordt, na de enorme uitbreiding van zeewater ten koste van het land en de implosie van IJsland, geteisterd door interne polarisatie. Voor of tegen de Betaaltekevisie. Voor of tegen de Marslanding.
Tegen deze heftige achtergrond verwacht je een dystopisch verhaal in te gaan.
Maar ondanks een paar indringende scènes zijn het vooral de mensen met hun grotere en kleinere problemen, hun verliefdheden en issues die de hoofdrol spelen; met name Brent en het kermismeisje Meta, moeder Rita en badjuffrouw Lola. Welke badjuffrouw heet er nu Lola en welk kermismeisje Meta?
Het is vooral een speels verhaal, met grappige zaken als de bordkartonnen James Bond, die lijkt te leven, botsautootjes die je over de gewone weg thuisbrengen, de gondels van het reuzenrad die je van de ene plek naar de andere brengen. En er is rechtvaardigheid!