Vervelend

De achterflap rechtvaardigde dat ik dit dure boek (27 euro) op mijn verjaardagslijstje zette. Een boek over ‘adembenemende levens’, geschreven in ‘superieure stijl’. En er is zelfs een verblijdend deel uit het juryrapport van de Booker Prize 2021 te lezen (overigens dat jaar door iemand anders gewonnen). Het lastige met boeken is dat je pas weet dat het goed is als je het uit hebt, en daar heb ik in dit geval anderhalf jaar over gedaan. Steeds weer ontbrak de energie om mezelf voort te slepen in dit stroperige, langdradige verhaal. De Grote Cirkel is als de eerste cellosuite van Bach: dodelijk saai. Elke paar maanden pakte ik het weer op, omdat echtgenote speciaal voor mijn verjaardag naar de boekhandel was gelopen en dit boek voor me had gekocht. Dit kon en mocht ik dus niet ongelezen laten. En elke keer als ik na maanden weer begon te lezen, kon ik zonder noemenswaardig verlies aan kennis gewoon weer door. Waarschijnlijk omdat er in dit boek nagenoeg niets gebeurt dat van belang is voor de verhaallijn. Hetzelfde verhaal had in tweehonderd bladzijden verteld kunnen worden, en dat had het boek een stuk leesbaarder gemaakt. Nu hobbelt het maar wat door. De titel insinueert dat het boek een soort reisverslag is over een stoere vrouwelijke vliegenier die een zeer gewaagde poging doet om de aarde te ronden. Een grote cirkel te maken. Tot bladzijde 584 is De Grote Cirkel nog net geen goedgeschreven doktersroman. Vanaf die bladzijde wordt de reis in iets meer dan tachtig bladzijden afgeraffeld. Ik kan me kortere prologen herinneren.