Nostalgisch

Astrid Lindgren is natuurlijk bekend vanwege Ronja de Roversdochter, Pippi Langkous en De Gebroeders Leeuwenhart. Leuke, fantasierijke verhalen. Kinderen van Bolderburen kent een heel andere insteek. Ik snap dat het gepresenteerd wordt als een kinderboek, maar de huidige jeugd zal hier weinig aan vinden, lijkt me.

De titel kan niet treffender. Het boek laat je het wel en wee volgen van vooroorlogse kinderen in een Zweeds gehucht. Astrid Lindgren heeft zelf een prettige jeugd gehad en daar heeft ze zonder twijfel uit geput: ene liefdevol gezin, een mooie, wijdse omgeving en het geluk vinden in de simpele dingen van het leven. Kinderen van Bolderburen is in alle opzichten de Zweedse tegenhanger van Jip en Janneke met korte verhalen over de waan van de dag. In het ene hoofdstuk sneeuwt het, in de andere krijgt een kind een eigen slaapkamer. Voor het moderne kind zal het te langzaam gaan. Mijn dochter wilde er al na vier hoofdstukken niet meer uit voorgelezen worden en eigenlijk snapte ik dat wel. De Kinderen van Bolderburen is meer iets voor de oudere generaties die graag weer even terug naar hun jeugd willen. Daar zit de charme van het boek. Eventjes weer naar de wereld zonder internet, telefoon en televisie.