Napels blijft boeien

Eenmaal begonnen aan Elena Ferrantes vierluik ben ik niet meer te stoppen. Het eerste boek wist me reeds te bekoren, al vroeg het een zekere inspanning om in het verhaal te komen. Het tweede deel van de vierluik overtuigde me om verder te lezen over de vriendschap tussen Elena en Lila. Dit verhaal uit het broeierige Napels begon aan mij te trekken. Deel drie, getiteld ‘Wie vlucht en wie blijft’, was het meer dan waard om gelezen te worden. The story continues!

De twee vriendinnen, Lila en Elena, zijn in dit derde deel van de vierluik intussen volwassen vrouwen geworden. Lila verliet haar man Stefano en trok daarmee ook de deur dicht van het kleine dorpje waar ze woonde. Om rond te komen werkt ze in een vleesfabriek en woont samen met een jongen die altijd een oogje op haar had. Elena heeft haar studie aan de universiteit afgewerkt en staat op het punt te trouwen met een geëerd professor uit een oude, bekend familie. Ook heeft ze een roman uitgegeven die het in Italië behoorlijk goed doet. Zo staan de zaken ervoor aan het begin van deze roman, maar heel wat gebeurtenissen zetten het leven van beide vrouwen op hun kop.

Elena Ferrante slaagt er weer in om te boeien van het begin tot het einde. Niet alleen haar schrijfstijl, waarmee ze Italië werkelijk tot leven brengt, blijft heerlijk om te lezen. Ook deze keer weet ze een verhaal neer te zetten dat je meesleept en doet smachten naar meer. Het leven van Lila zit vol gewelddadigheden en agressie, terwijl Elena’s leven wel het tegenovergestelde lijkt geworden. In intellectuele kringen beweegt ze zich voort, tussen geleerden zoekt ze haar plekje. Toch blijft hun strijd dezelfde. Ze vechten tegen dat wat de wereld van hen in die jaren verwacht. Ze proberen op hun eigen manier vorm te geven aan hun vrouw-zijn en het moederschap.

Dit thema, de individuele strijd van vrouwen voor hun rechten in hun eigen leven, weet Elena Ferrante levendig weer te geven. Al is het Elena die vertelt hoe Lila vecht voor haar eigen plekje, en daar vaak veronderstellingen tegenaan werpt die waarschijnlijk niet erg dicht bij de waarheid komen, toch slaagt Ferrante erin om je een kijkje in het hoofd van Lila te geven. Als lezer vond ik het soms moeilijk om Lila los te laten, net zoals dat voor Elena moeilijk is. Je vraagt je telkens weer af wat Lila beweegt om te handelen zoals ze doet. Daar tegenover kan je je ontzettend goed inleven in Elena en haar strijd.

Om vanuit het perspectief van Elena te vertellen, is een schitterende keuze van Ferrante. Elena is namelijk een geleerde vrouw. Ze heeft gestudeerd en heeft het geweld en de taal van de wijk van zich afgeschud. Waarschijnlijk zullen veel meer lezers zich met dit personage kunnen identificeren dan met de vrouw die Lila is.

‘Wie vlucht en wie blijft’ is het geniale derde boek in de vierluik van ‘Napolitaanse romans’ van Elena Ferrante. Met een meesterlijke schrijfstijl en een goed verhaal heeft Ferrante weer een meesterwerk neer gepend. Ik kijk alweer uit naar het vier en laatste deel van deze schitterende cyclus!