Lezersrecensie
Algemeen en eigenbelang
De volgende tekst van Knoops geeft in een enkele zinnen de kern aan van het belang voor een noodzakelijke rechtsstaat.
We moeten een balans vinden tussen twee verschillende belangen en rechten. Het antwoord hierop kan niet in algemeenheid worden gegeven en zal altijd afhangen van het perspectief (slachtoffer of dader). Dit laat zien dat dilemma's in de rechtsstaat een mate van subjectiviteit met zich meebrengt en niet in beton zijn gegoten.
Deze subjectiviteit komt onder meer terug bij de tekst over grensoverschrijdend gedrag. Daarbij wordt onderscheid gemaakt tussen fysiek, verbaal en non verbaal gedrag. Zo is bij de strafbaarstelling van sexuele misdragingen de bewijslast problematisch, omdat het woord-tegen-woord van de betrokken personen vaak in tegenspraak is.
Knoops waarschuwt voor autocratische leiders zoals Trump, die na zijn inauguratie in januari 2025 met diverse decreten heeft laten zien lak te hebben aan de democratische rechtsstaat. Hij is echter niet de enige in onze wereld. Ook zijn grote vriend Poetin kan er wat van. Binnen de Europese Unie moeten we Orban van Hongarije ook goed in de gaten houden.
Een interessante kwestie is ook de subjectiviteit bij het klimaat en de aantasting van mensenrechten. Als voorbeeld komt Knoops met een rechtzaak van oude vrouwtjes tegen de Zwitserse staat. Ik vraag me af wat er met hun mensenrechten zou gebeuren als Zwitserland te weinig maatregelen neemt. Zelf wijzen ze onder meer op meer hittestress in de zomer. Ook hier is de bewijslast problematisch. De vraag is volgens mij of er wel causaliteit bestaat tussen de nalatigheid van Zwitserland en aantasting van hun mensenrechten. Dit punt wordt door Knoops niet behandeld.
De meeste aandacht gaat uit naar het strafrecht in Nederland en het internationale recht. Daarbij worden vooral zaken besproken waar het kantoor van Knoops direct of indirect is betrokken. Zo komen onder meer aan de orde de Puttense moordzaak, Julio Poch, Ina Post, de Zes van Breda, Schiedammer parkmoord, de Butlermoord, advocaat Weski en nog vele andere die minder bekend zijn.
Knoops is niet erg vleiend over ons Openbaar Ministerie (OM) en heeft ook geen hoge pet op van de rechtspraak op basis van het EHRM en de VN. Kritiek heeft hij ook op het gebruik van de Kroongetuige. Hij benadrukt het belang van de onschuldpresumtie waarbij een verdachte onschuldig is tot de rechterlijke macht uitspraak heeft gedaan. In de praktijk baseert het OM zich op soms onvolledige of gemanipuleerde bewijzen, waardoor de verdachte zijn onschuld zelf moet onderbouwen. En dat kost tijd en geld, zodat rijke verdachten onevenredig worden bevoordeeld boven armlastige personen.
De ondertitel van dit boek luidt dan ook niet voor niets: Wat onrecht met de burger doet. Het doel is uiteindelijk een democratische rechtsstaat voor iedereen. Dat punt maakt Knoops met zijn analyse en de vele voorbeelden goed duidelijk.
We moeten een balans vinden tussen twee verschillende belangen en rechten. Het antwoord hierop kan niet in algemeenheid worden gegeven en zal altijd afhangen van het perspectief (slachtoffer of dader). Dit laat zien dat dilemma's in de rechtsstaat een mate van subjectiviteit met zich meebrengt en niet in beton zijn gegoten.
Deze subjectiviteit komt onder meer terug bij de tekst over grensoverschrijdend gedrag. Daarbij wordt onderscheid gemaakt tussen fysiek, verbaal en non verbaal gedrag. Zo is bij de strafbaarstelling van sexuele misdragingen de bewijslast problematisch, omdat het woord-tegen-woord van de betrokken personen vaak in tegenspraak is.
Knoops waarschuwt voor autocratische leiders zoals Trump, die na zijn inauguratie in januari 2025 met diverse decreten heeft laten zien lak te hebben aan de democratische rechtsstaat. Hij is echter niet de enige in onze wereld. Ook zijn grote vriend Poetin kan er wat van. Binnen de Europese Unie moeten we Orban van Hongarije ook goed in de gaten houden.
Een interessante kwestie is ook de subjectiviteit bij het klimaat en de aantasting van mensenrechten. Als voorbeeld komt Knoops met een rechtzaak van oude vrouwtjes tegen de Zwitserse staat. Ik vraag me af wat er met hun mensenrechten zou gebeuren als Zwitserland te weinig maatregelen neemt. Zelf wijzen ze onder meer op meer hittestress in de zomer. Ook hier is de bewijslast problematisch. De vraag is volgens mij of er wel causaliteit bestaat tussen de nalatigheid van Zwitserland en aantasting van hun mensenrechten. Dit punt wordt door Knoops niet behandeld.
De meeste aandacht gaat uit naar het strafrecht in Nederland en het internationale recht. Daarbij worden vooral zaken besproken waar het kantoor van Knoops direct of indirect is betrokken. Zo komen onder meer aan de orde de Puttense moordzaak, Julio Poch, Ina Post, de Zes van Breda, Schiedammer parkmoord, de Butlermoord, advocaat Weski en nog vele andere die minder bekend zijn.
Knoops is niet erg vleiend over ons Openbaar Ministerie (OM) en heeft ook geen hoge pet op van de rechtspraak op basis van het EHRM en de VN. Kritiek heeft hij ook op het gebruik van de Kroongetuige. Hij benadrukt het belang van de onschuldpresumtie waarbij een verdachte onschuldig is tot de rechterlijke macht uitspraak heeft gedaan. In de praktijk baseert het OM zich op soms onvolledige of gemanipuleerde bewijzen, waardoor de verdachte zijn onschuld zelf moet onderbouwen. En dat kost tijd en geld, zodat rijke verdachten onevenredig worden bevoordeeld boven armlastige personen.
De ondertitel van dit boek luidt dan ook niet voor niets: Wat onrecht met de burger doet. Het doel is uiteindelijk een democratische rechtsstaat voor iedereen. Dat punt maakt Knoops met zijn analyse en de vele voorbeelden goed duidelijk.
1
Reageer op deze recensie
