Traag, maar vermakelijk

In dit eerste deel van de triologie ligt de focus op Linda Lansing. Nadat zij het hotel heeft geërfd, heeft Linda keihard gewerkt om het hotel bij de beste hotels van Londen de laten behoren. Een privé leven heeft zij dan ook niet, behalve haar liefdevolle relaties met de borrels die ze net wat te graag drinkt.
Het boek springt heen en weer in de tijd. Daardoor merk je wel goed hoe Linda zich heeft ontwikkeld door te tijd heen en leer je Linda goed kennen.

Haar neven, die ook nog een deel van het hotel bezitten, maken het haar alles behalve makkelijk, want een vrouw kan toch geen hotel runnen? Zij zijn 2 goede mannen en daardoor zouden zij veel beter passen bij hotel Flanagan. Een beetje volgens het beeld van die tijd. Echter is Linda niet zomaar een vrouw.

In dit boek maak je ook voorzichtig kennis met het personeel, waardoor je inziet hoe het is om in zo'n groot hotel te werken. Emma en Elinor volg je een beetje op de achtergrond. Waarschijnlijk zullen zij de komende delen beter aan bod komen!

Het verhaal komt traag op gang en blijft een beetje voortkruipen. Desondanks wel goed en vermakelijk geschreven waardoor het geen strijd wordt om door te lezen. Echter op het einde lijkt het alsof alle verhaallijnen snel afgeraffeld worden, wat dan wel zonde is.

Asa Hellberg schrijft erg fijn. Het is een boek waarmee je lekker achterover kunt leunen en alle emoties kunt ervaren, want die laat Asa je zeker voelen.
Er is een balans tussen haat en liefde, drama en vreedzaamheid.

Conclusie;
Ondanks dat het boek voor mijn smaak wat te traag verloopt, is het wel zo leuk geschreven dat ik benieuwd ben naar de volgende delen, want vervelen doe je je zeker niet met dit boek!