Boeiende historische roman met een mysterieus tintje

Het huis aan de Herengracht begint met de achttiende verjaardag van Thea Brandt. Ze woont samen met haar vader Otto, tante Nella en dienstmeid Cornelia in het statige herenhuis. Helaas zijn er regelmatig ruzies tussen vader en tante en ze willen niet met haar over vroeger praten.  Dat maakt de sfeer gespannen.  Ook financieel gaat het niet goed in huize Brandt. Het huis raakt steeds meer vervallen en ze verkopen huisraad om eten te kunnen blijven kopen. Zo proberen ze de schijn van welvarendheid naar de buitenwereld op te houden. Intussen is Nella wanhopig op zoek naar een goede echtgenoot voor Thea om haar toekomst veilig te stellen. Als ze uitgenodigd worden voor een exclusief bal krijgt ze hoop dat Thea daar een geschikte man zal  ontmoeten. Thea heeft echter hele andere toekomstplannen. Ze is het liefst in het theater, waar ze stiekem toneelschilder Walter ontmoet met wie ze wil trouwen.
Dan beginnen er, na achttien jaar, weer pakketjes te verschijnen op de stoep van het huis. Deze keer zijn ze niet voor Nella maar voor Thea.  Is de miniatuurmaakster terug en wat hebben de kunstig gemaakte miniaturen Thea te vertellen? Na een dramatische periode komt er meer duidelijkheid in haar leven en een opening naar een hoopvolle toekomst.

Het huis aan de Herengracht is het vervolg van Het huis aan de Gouden Bocht. Op zich is het mogelijk beide boeken apart te lezen. In het tweede deel wordt echter regelmatig teruggegrepen naar eerdere gebeurtenissen, ook rond de miniatuurmaakster,  en daardoor is het naar mijn mening prettiger en duidelijker om te beginnen met het eerste deel.

Jessie Burton heeft een fijne beeldende schrijfstijl met veel oog voor detail en dat kwam ook  in dit boek  duidelijk naar voren.
De sfeer wordt bijna filmisch beschreven wat maakt dat  je jezelf even in het Amsterdam en Assendelft van de 18e eeuw waant in plaats van thuis op de bank. Ze geeft mooie uitgebreide beschrijvingen van de huizen, de theaterwereld, de stad en het platteland, de leefomstandigheden en het verschil tussen arm en rijk.
Ook weet de schrijfster de karakters en gevoelens van de personages goed weer te geven. Het verhaal wordt afwisselend vanuit hoofdpersonen Nella en Thea verteld, wat het boeiend maakt om te lezen hoe het dagelijks leven vanuit ieders oogpunt verloopt en wat hun gedachten en emoties daarbij zijn.

In de recensie van Het huis aan de Gouden Bocht  schreef ik dat er voor mij vragen bleven hangen, vooral wat betreft de miniatuurmaakster,  en dat ik hoopte dat die in het tweede deel beantwoord gingen worden. Helaas was dit niet het geval. Haar rol was nog kleiner dan in het eerste deel en bleef vaag en mysterieus. Hier had mijns inziens veel meer mee gedaan kunnen worden en ik vind het jammer dat er niet meer duidelijkheid kwam.

Aan het eind van het boek volgen de gebeurtenissen elkaar in hoog tempo op en ontstaan er losse eindjes. Dit wekt de indruk dat er een vervolg zou kunnen komen. Persoonlijk zou ik best willen weten hoe het verder gaat met de familie en of de miniatuurmaakster dan nog een rol speelt in hun leven. Ik ben benieuwd!

Jessie Burton heeft met Het huis aan de Herengracht een boeiende historische roman met een mysterieus tintje neergezet en ik heb een bijzonder inkijkje in het  leven in de achttiende eeuw gekregen. Ik las dit boek met veel plezier en interesse en geef het 4 sterren.