Eerste kennismaking

De Britse Mila Shepherd woont in Frankrijk om voor haar nichtje Ani te zorgen, die haar ouders Sophie en Charlie heeft verloren door een bootongeluk; ze zag geen andere optie dan om na de dood van haar (half)zus Sophie de zorg voor diens tiener-dochter op zich te nemen. Mila heeft ook tijdelijk de plaats van Sophie ingenomen bij het detectivebureau van de moeder van Sophie, Ceci, nadat deze een hartaanval heeft gehad. Door een toevallige samenloop van omstandigheden raakt Mila persoonlijk betrokken bij de verdachte dood van een oude bewoonster van een paardentrailer. Kort voor haar dood hadden Mila en Ani namelijk kennis gemaakt met deze ietwat duistere vrouw en hadden ze gezien dat ze een soort dagboek had waarin ze belangrijke dingen opschreef, maar nu is dit dagboek dus verdwenen. De politie ziet geen bijzonderheden rondom het overlijden van de oude vrouw en maakt zich verder dan ook niet zo druk. Wanneer een opdracht die het detectivebureau heeft aangenomen zijdelings te maken lijkt te hebben met de dood van de oude vrouw en er ineens vreemde dingen gebeuren in het anders zo idyllische kustplaatsje in Bretagne, weet Mila dat haar gevoel juist was en er iets niet klopt aan het overlijden van de vrouw.
Mila zou eigenlijk niet zo lang in Frankrijk blijven en gaat binnen afzienbare tijd dan ook weer terug naar huis, daarom is er alvast een vervanger voor haar aangenomen bij het detectivebureau: Carter Jackson. Deze man kent Mila nog van vroeger, en ze staat niet bepaald te trappelen om met hem samen te gaan werken. Ze zullen echter samen de waarheid over de dood van de oude vrouw moeten achterhalen want eerder wil Mila niet terug naar huis.

Een prima verhaal met een vrij lange aanloop en dan toch een redelijk snel einde. Mila worstelt met de dood van haar zus en ook met de zorg voor Ani, ze heeft zelf geen kinderen en weet niets van een tiener opvoeden. Eigenlijk wil ze graag terug naar Engeland waar haar vriend Luke is, maar ze wil er ook graag voor Ani zijn. Grappig is dat Mila regelmatig praat met haar overleden zus Sophie, en dat die haar soms een zetje moet geven over wat ze moet doen in haar rol van verzorger maar haar ook adviseert over andere dingen. Ani is een lief meisje in een lastige leeftijd, die zonder haar beide ouders moet leven met een tante die eigenlijk helemaal niet in Frankrijk wil zijn. De moeizame relatie tussen Mila en haar nichtje wordt ook goed beschreven en is heel geloofwaardig.
De schrijfstijl is prettig en vlot, de korte hoofdstukken lezen fijn. De omgeving wordt vaak uitgebreid beschreven en dat zorgt er enerzijds voor dat je als lezer een goed beeld krijgt, maar anderzijds kan het er ook voor zorgen dat je aandacht daardoor wat verslapt. Echt heel spannend is het verhaal niet maar het zit zeker wel goed in elkaar. Het verhaal is helemaal afgerond maar geeft genoeg aanleiding voor een vervolg want 'Het verdwenen dagboek' is de start van een serie over het Toussaint Detective Agency.

Persoonlijk vind ik dat er voor het fysieke boek gebruik is gemaakt van een iets te klein lettertype waardoor de pagina's heel "vol" zijn.

Het verdwenen dagboek is mijn eerste kennismaking met de schrijfster Louise Douglas en deze is op zich goed bevallen. Ze weet een goede sfeer te scheppen door de mooie beschrijvingen van de omgeving maar tegelijkertijd was ik daardoor regelmatig wat afgeleid waardoor het verhaal mij niet helemaal pakte. Desalniettemin zal ik zeker het vervolg in deze serie gaan lezen want ik denk dat Mila een interessant personage is voor een serie.

Ik deed mee aan de blogtour en ontving een recensie-exemplaar van Uitgeverij Van Maaskant Haun waarvoor dank