Bijzonder villa

De dood van hun zesjarige zoontje Daniel heeft er voor gezorgd dat het huwelijk van Edie en Joe op de klippen is gelopen. Edie heeft het verlies van Daniel nooit kunnen verwerken en heeft haar schoonmoeder Anna de schuld gegeven van zijn dood. Maar ook Joe was volgens haar medeverantwoordelijk. Wanneer Anna overlijdt blijkt ze in haar testament bepaald te hebben dat Edie en Joe haar vakantie-villa op Sicilië samen erven. Er rest Edie niets anders dan samen met Joe af te reizen naar Italië om de villa zo snel mogelijk te kunnen verkopen zodat ze zowel Joe als de nagedachtenis aan Anna niet meer in haar leven hoeft te hebben. Tot haar grote verrassing heeft de villa, waar ze nog nooit is geweest, een bijzondere uitwerking op haar en al snel loopt alles heel anders dan ze ooit had kunnen denken!

De beschrijvingen van zowel de villa als de omgeving zorgen er voor dat je je ter plaatse waant. Bij de aankomst van Joe en Edie voel je het mysterie wat om het huis heen lijkt te hangen maar ook hoe mooi het ooit geweest moet zijn. Gedurende het verhaal blijft lang onduidelijk hoe de kleine Daniel nu precies is overleden, duidelijk is wel dat schoonmoeder Anna er een grote rol in gehad moet hebben. Edie zit dan ook vol wrok jegens haar maar ook jegens haar ex-man Joe en dit zorgt er voor een grote afstand tussen hen. Beide hebben het nog altijd moeilijk met het verlies van hun kind en het is moeilijk weer in elkaars gezelschap te zijn. Door het verblijf in de villa verandert echter het beeld dat Edie van haar schoonmoeder had langzaam.
Vanaf het begin dat Edie en Joe in de villa zijn is al duidelijk dat een schilderij ontbreekt en na het nodige speurwerk blijkt dit schilderij heel veel geld waard te zijn. De zoektocht naar het schilderij loopt als een soort rode draad door het hele verhaal. Sicilië en maffia zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en ook in dit verhaal komt een klein stukje maffia aanbod, naar mijn idee had het verhaal ook heel goed zonder gekund. Er zijn nog een aantal vergaande gebeurtenissen die best achterwege hadden kunnen blijven want ze maken alles minder geloofwaardig en dat is jammer want het verhaal over liefde, verdriet en vooral ook rouw staat meer dan prima op zichzelf. Hoofdthema in het verhaal is toch wel 'rouw' en hoe verschillend mensen hier mee om gaan, hoe ongrijpbaar het kan zijn en in hoeveel verschillende vormen het voorbij kan komen.

De Siciliaanse Erfenis is het twee boek van Louise Douglas dat ik gelezen heb. Waar ik Het verdwenen dagboek soms wat traag vond door de uitgebreide beschrijvingen van de omgeving vond ik dat hier dus helemaal geen probleem. Het verhaal leent zich er dan ook prima voor want zo krijg je een goed beeld van de toch wel mysterieuze villa en alles er omheen.

Ik ontving Siciliaanse erfenis als een recensie-exemplaar, waarvoor dank.