Eenvoudig

Grazia Ponti is zeven jaar als de oorlog eind 1944 haar Italiaanse dorp bereikt. Tot die tijd had ze weinig van de oorlog gemerkt en had haar leven zich afgespeeld in de veilige beschutting van de familie en het huis, Casa Paradiso. Om haar te beschermen wordt Grazia, samen met een aantal andere kinderen, naar een klooster ver weg gestuurd. Het leven met de vele regels is daar wel anders dan wat ze thuis gewend is. En ondanks dat ze thuis ook in armoede geleefd hadden is het leven in het klooster zwaar. De nonnen doen echter hun uiterste best om met de beperkte middelen die er zijn de kinderen zo goed mogelijk op te vangen.
Na acht maanden in het klooster te zijn geweest mogen de kinderen weer naar huis, de oorlog is afgelopen. Het is voor iedereen moeilijk, de oorlog is dan wel afgelopen maar de armoede is er nog altijd en de mensen zijn veranderd door alles wat ze hebben meegemaakt en de familieleden die ze zijn verloren.
Grazia groeit op in een moeilijke periode zo net na de oorlog, maar net als de andere kinderen kan ze genieten van het leven. Zo is ze blij eindelijk echt naar school te kunnen, ze heeft alleen nog maar les gehad in het klooster. Samen met haar vriendin Rita zet ze stappen op weg naar de puberteit en alles wat daar bij komt kijken.

Het verhaal is geschreven vanuit het oogpunt van de jonge Grazia, daardoor leest het eigenlijk meer als een jeugdboek dan als een roman. Je wordt meegenomen in de belevingswereld van een kind en hoe zij tegen dingen aankijkt en sommige beslissingen van volwassen niet goed kan begrijpen omdat ze niet de hele waarheid kent. De flexibiliteit van kinderen komt goed naar voren, waar volwassen toch eerder blijven hangen in wat er gebeurd is zijn kinderen al sneller klaar voor een stap naar de toekomst.
De schrijfstijl is eenvoudig, de hoofstukken zijn redelijk lang en het gebruikte lettertype voor het fysieke boek is prettig van grootte. De eenvoudige schrijfstijl past goed bij de belevingswereld van een kind, in dit geval dus Grazia. Het boek zou door kunnen gaan als een jeugdboek mede door de eenvoudige schrijfstijl maar wellicht dat sommige gevoelens van zowel Grazia als van de volwassen personages dan toch niet helemaal goed begrepen worden. Ik zou me kunnen voorstellen dat de overige delen een andere periode uit het leven van Grazia gaan vertellen en dat de schrijfstijl dan meer aan een volwassen personage wordt aangepast.

Een aardig boek dat makkelijk leest, maar niet bijzonder.