Pas op!

Anna Visser besluit na het plotselinge overlijden van haar geliefde Chris de boel de boel te laten en de Camino del Norte te gaan lopen in haar eentje. Even afstand van alles wat haar thuis iedere dag aan Chris herinnert en even afstand van haar verdriet. Ze ervaart de magie van de pelgrimsroute en ontmoet veel nieuwe mensen en keert met hernieuwde energie huiswaarts. Weer thuis mist ze de saamhorigheid die ze tijdens de Camino ervaren heeft en ze gaat zoeken naar te koop staande herbergen langs de route. Al snel vindt ze een geschikte herberg en besluit ze de grote stap te wagen: ze gaat in Spanje wonen!
Nu ontvangt ze dagelijks pelgrims die haar Donativo-herberg aan doen en geniet ze weer van het leven.

Een mooi verhaal over liefde, rouw en geluk. Het verlies van haar Chris komt regelmatig aan bod maar maakt het boek niet zwaar omdat het mooi wordt beschreven.
" Maar dat iets zeggen altijd beter is dan helemaal niets. En dat, mocht je geen woorden vinden of merken dat ieder woord de ander even te veel is, je ook van heel dichtbij kunt zwijgen"
Dat je 'zomaar' alles achter kunt laten om te verhuizen naar Spanje is wel iets wat ik bewonder. En hoe fijn is het dat het echt allemaal gaat zoals je gehoopt had. Ook mooi dat haar herberg een traditionele Donativo-herberg gebleven is: een bed en een maaltijd aanbieden zonder hier geld aan te verdienen. Pelgrims laten als dank een bedrag achter dat ze kunnen missen en betalen zo eigenlijk voor de het eten en de schone lakens voor de pelgrims van de volgende dag!

Een heerlijk boek dat ik achter elkaar heb uitgelezen en waar je met een fijn gevoel achter blijft na de laatste bladzijde. Maar pas op want je bent in staat om na het lezen meteen allerlei informatie te gaan verzamelen om ook een Camino te gaan lopen en dit te gaan ervaren !