Een broeierige zomer op de camping...

In De Verkeerde Vriend beleven we een zomer van Werner Mans, gehuwd, met een dochter Roos. Zijn leven is op zijn zachtst gezegd nogal voorspelbaar. Al jaren zelfde, eentonige, op het randje van bore-out dreigende job. Telkens weer op vakantie naar dezelfde camping, nota bene op slechts enkele kilometers van zijn huis. Zijn huwelijk is wat uitgeblust. Er gebeurt niet al te veel…

Tot zijn dochter begint uit te gaan, ze hierbij een aantal ‘foutere’ vrienden leert kennen en deze meeneemt naar de camping. Waar het rustige, gezapige leventje dus verstoord wordt. En er vanalles lijkt te (gaan) gebeuren.

De proloog van De Verkeerde Vriend roept een aantal vragen op. De lezer wordt geprikkeld om verder te lezen en te weten te komen uit wiens standpunt dit verteld wordt, om wie het precies gaat en hoe het zover is kunnen komen.

Ook de spanning van de gebeurtenissen op de camping is goed opgebouwd. Er gebeuren eigenaardige dingen, maar de lezer (en Werner zelf) kan er moeilijk de vinger op leggen wat er nu precies aan de hand is. Leidt het tot een climax of blijkt het allemaal een storm in een glas water?

De Verkeerde Vriend moet het hebben van de sfeerschepping en de psychologische benadering van Werner. Wat er allemaal in hem omgaat. De eigenlijke gebeurtenissen zijn hieraan (al dan niet doelbewust) ondergeschikt. Dit maakt dat de lezer uiteindelijk toch een beetje op zijn honger blijft zitten. Een gevoel van was-dit-het-nou. Want het boek is wel degelijk spannend en entertainend. En Werner is als personage (hoewel in se op het randje van onuitstaanbaar) goed uitgewerkt. Het had echter allemaal nog wat meer bizar gemogen, minder braaf, iets minder denkwereld van Werner, maar ook in de werkelijkheid van het verhaal wat straffere gebeurtenissen.

(Deze recensie verscheen ook op hartvoorboeken.be)