Lezersrecensie
Als de zon, de vogels, boeken en de liefde herinneringen worden...
“Bij onze voordeur wees je naar het vinkennest. ‘Vorig jaar waren er dertien. Nu zijn het er maar twee. Denk je dat de vogels iets weten wat wij niet weten?’
Je had gelijk. De dood van de vogels kwam van de ene dag op de andere.”
De Zuid-Afrikaanse schrijver Harry Kalmer (1956 – 2019) heeft me verrast met dit opmerkelijk boek.
Het verhaal speelt zich af in de nabije toekomst. Het noordelijk halfrond werd geteisterd door ijsstunami’s en grote wereldsteden verdwenen onder water. De rijken konden het zich veroorloven om naar het zuidelijk halfrond te emigreren. Ook op het zuidpunt van Afrika stond men klaar om de meteorologische vluchtelingen op te vangen. Door de grote veranderingen op wereldgebied is hier ook het politieke systeem veranderd. Het bestuur werd overgedragen aan een corporatie, die het land leidt met een combinatie van Scandinavisch socialisme, Indiase informatiesystemen en Koreaanse bestuurspraktijken. Laat je zeker niet afschrikken, het verhaal is echt boeiend. Want niet iedereen is tevreden met het bestuur, het achterland wordt vergeten en verwaarloosd. En dan komen er natuurlijk groeperingen in opstand.
De lezer volgt het leven van een man die regelmatig terugblikt naar het verleden, de tijd voor De Wending. Toen de zon nog scheen, toen er nog vogels waren. “Weet je nog, dat blauw? Soms schoon, soms vol heldere wolken. Toen we nog onweerswolken zagen ontstaan, de bliksem zagen flitsen.”
Zijn dochter Jemina is vroeger onder bizarre omstandigheden verdwenen en nu is zijn vrouw opgepakt omdat ze in het bezit was van een bijbel, waar ze geen vergunning voor had. Zij krijgt een injectie. Best bevreemdend, net zoals de rest van het verhaal. De man, die vroeger dokter was, wordt benaderd om een gewonde te gaan helpen in het achterland. Dit gedeelte van het verhaal is echt wel spannend en gruwelijk want de gardisten schuwen geen geweld! “Ik dacht dat ik iemands leven ging redden. En even
later moest ik rennen om mijn eigen leven te redden.” Wat macht toch met eens mens kan doen, wie kan je nog vertrouwen?
Het laatste deel van het verhaal is verrassend, overdonderend. Een prachtig einde waar heel veel symboliek in verwerk zit. Het geeft het verhaal een nieuwe wending. Ik raad de lezer aan om toch even de tijd te nemen om een paar dingen op te zoeken, namen en begrippen die je tijdens het lezen bent tegengekomen, en je zal verwonderd achterblijven. De laatste bladzijden zijn zo bijzonder… Ik kon het niet helemaal bevatten, maar het intrigeert me nog steeds.
In een land zonder vogels is een bijzondere boek. Het is best wel beangstigend om te lezen hoe de natuur zou kunnen veranderen in onze toekomst. Maar ook het politieke systeem zet aan tot nadenken.
Als de zon, de vogels, boeken en de liefde herinneringen worden…
Fijn dat ik door dit boek A Love Supreme van John Coltrane heb ontdekt, een uniek stukje muziek!
Je had gelijk. De dood van de vogels kwam van de ene dag op de andere.”
De Zuid-Afrikaanse schrijver Harry Kalmer (1956 – 2019) heeft me verrast met dit opmerkelijk boek.
Het verhaal speelt zich af in de nabije toekomst. Het noordelijk halfrond werd geteisterd door ijsstunami’s en grote wereldsteden verdwenen onder water. De rijken konden het zich veroorloven om naar het zuidelijk halfrond te emigreren. Ook op het zuidpunt van Afrika stond men klaar om de meteorologische vluchtelingen op te vangen. Door de grote veranderingen op wereldgebied is hier ook het politieke systeem veranderd. Het bestuur werd overgedragen aan een corporatie, die het land leidt met een combinatie van Scandinavisch socialisme, Indiase informatiesystemen en Koreaanse bestuurspraktijken. Laat je zeker niet afschrikken, het verhaal is echt boeiend. Want niet iedereen is tevreden met het bestuur, het achterland wordt vergeten en verwaarloosd. En dan komen er natuurlijk groeperingen in opstand.
De lezer volgt het leven van een man die regelmatig terugblikt naar het verleden, de tijd voor De Wending. Toen de zon nog scheen, toen er nog vogels waren. “Weet je nog, dat blauw? Soms schoon, soms vol heldere wolken. Toen we nog onweerswolken zagen ontstaan, de bliksem zagen flitsen.”
Zijn dochter Jemina is vroeger onder bizarre omstandigheden verdwenen en nu is zijn vrouw opgepakt omdat ze in het bezit was van een bijbel, waar ze geen vergunning voor had. Zij krijgt een injectie. Best bevreemdend, net zoals de rest van het verhaal. De man, die vroeger dokter was, wordt benaderd om een gewonde te gaan helpen in het achterland. Dit gedeelte van het verhaal is echt wel spannend en gruwelijk want de gardisten schuwen geen geweld! “Ik dacht dat ik iemands leven ging redden. En even
later moest ik rennen om mijn eigen leven te redden.” Wat macht toch met eens mens kan doen, wie kan je nog vertrouwen?
Het laatste deel van het verhaal is verrassend, overdonderend. Een prachtig einde waar heel veel symboliek in verwerk zit. Het geeft het verhaal een nieuwe wending. Ik raad de lezer aan om toch even de tijd te nemen om een paar dingen op te zoeken, namen en begrippen die je tijdens het lezen bent tegengekomen, en je zal verwonderd achterblijven. De laatste bladzijden zijn zo bijzonder… Ik kon het niet helemaal bevatten, maar het intrigeert me nog steeds.
In een land zonder vogels is een bijzondere boek. Het is best wel beangstigend om te lezen hoe de natuur zou kunnen veranderen in onze toekomst. Maar ook het politieke systeem zet aan tot nadenken.
Als de zon, de vogels, boeken en de liefde herinneringen worden…
Fijn dat ik door dit boek A Love Supreme van John Coltrane heb ontdekt, een uniek stukje muziek!
1
1
Reageer op deze recensie
