Lezersrecensie
Fragiele coming-of-ageroman
“Ik kwam uit een familie van vluchtelingen, hoewel ik dat zelf niet was, en hoewel ik zelf nooit iets heftigs had gezien of meegemaakt, droeg ik in mij, hoe onbewust ook, een onophoudelijk gevoel van rouw.”
Lotgenoten is een zeer fragiele coming-of-ageroman.
De zeventienjarige Rwandees-Belgische Ajali vertelt haar verhaal, waarin steeds meer zwaarte sluipt. Ze voelt zich niet helemaal thuis in haar eigen leven. Hoe kan je Zwart zijn in een witte wereld en toch dicht bij jezelf blijven? Een identiteit valt niet los te maken van huidskleur, afkomst of verleden.
“Hoop dat ik ooit, op een dag, zou weten wie ik was. Wie ik wilde zijn. En dat ik hen, uit wie ik voortkwam, zou leren kennen. En begrijpen. En zo ook mezelf zou begrijpen.”
Dit verhaal is geschreven door Sabrine Ingabire. Zij is een Rwandees-Belgische journaliste, schrijfster en hoofdredacteur van Lilith Magazine. Haar schrijfstijl is zeer overtuigend en eerlijk. Doordat Lotgenoten in de ik-vorm geschreven is, komt het persoonlijk en intiem over. De gevoelens en gedachten van Ajali worden tot op het bot gefileerd. Een onuitgesproken zwaarte die ervoor zorgt dat een deel van haar altijd stil zal blijven staan, wordt wondermooi in woorden gevat. Als lezer voelde ik me een beetje een indringer, maar tegelijkertijd ook een buitenstaander.
“Er ontbrak iets in mij – niet alleen de gevoelens die mij jaren geleden hadden verlaten – er ontbrak meer. Alle dingen die mensen zouden moeten weten over zichzelf: die wist ik niet.”
Lotgenoten is een zeer verzorgde uitgave, met oog voor detail, dat kan ik zeker waarderen. De hoofdstukken worden telkens ingeleid door een citaat uit een muziektekst. Achteraan is een lijstje met de uitvoerders opgenomen. Een interessante en mooi keuze. Zowel Zwarte als witte muziek spelen een knappe rol in Lotgenoten. De kaft, een ontwerp van Lydienne Albertoe, is veelzeggend. Diepe wortels, soms tegen wil en dank, die je altijd bij je draagt en die je vormen tot wie je bent. Geborgenheid, verbinding, durven openbloeien… Deze kaft vat het hele verhaal samen, zo mooi!
Lotgenoten, een verhaal met een Rwandees-Vlaamse achtergrond, is eigenlijk ook een stukje universeel. Wie zijn we écht? Een zoektocht waarbij familie, afkomst en geschiedenis onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Een rijk en belangrijk verhaal dat door iedereen gelezen zou moeten worden.
“Want jullie bestaan. En daar zit een schoonheid in, in het oneindig zijn, in het tegelijkertijd bestaan, in het samenzijn, in een wereld, een Melkweg, een universum, die groter zijn dan jullie je ooit kunnen inbeelden.”
Mooi, mooi!
Lotgenoten is een zeer fragiele coming-of-ageroman.
De zeventienjarige Rwandees-Belgische Ajali vertelt haar verhaal, waarin steeds meer zwaarte sluipt. Ze voelt zich niet helemaal thuis in haar eigen leven. Hoe kan je Zwart zijn in een witte wereld en toch dicht bij jezelf blijven? Een identiteit valt niet los te maken van huidskleur, afkomst of verleden.
“Hoop dat ik ooit, op een dag, zou weten wie ik was. Wie ik wilde zijn. En dat ik hen, uit wie ik voortkwam, zou leren kennen. En begrijpen. En zo ook mezelf zou begrijpen.”
Dit verhaal is geschreven door Sabrine Ingabire. Zij is een Rwandees-Belgische journaliste, schrijfster en hoofdredacteur van Lilith Magazine. Haar schrijfstijl is zeer overtuigend en eerlijk. Doordat Lotgenoten in de ik-vorm geschreven is, komt het persoonlijk en intiem over. De gevoelens en gedachten van Ajali worden tot op het bot gefileerd. Een onuitgesproken zwaarte die ervoor zorgt dat een deel van haar altijd stil zal blijven staan, wordt wondermooi in woorden gevat. Als lezer voelde ik me een beetje een indringer, maar tegelijkertijd ook een buitenstaander.
“Er ontbrak iets in mij – niet alleen de gevoelens die mij jaren geleden hadden verlaten – er ontbrak meer. Alle dingen die mensen zouden moeten weten over zichzelf: die wist ik niet.”
Lotgenoten is een zeer verzorgde uitgave, met oog voor detail, dat kan ik zeker waarderen. De hoofdstukken worden telkens ingeleid door een citaat uit een muziektekst. Achteraan is een lijstje met de uitvoerders opgenomen. Een interessante en mooi keuze. Zowel Zwarte als witte muziek spelen een knappe rol in Lotgenoten. De kaft, een ontwerp van Lydienne Albertoe, is veelzeggend. Diepe wortels, soms tegen wil en dank, die je altijd bij je draagt en die je vormen tot wie je bent. Geborgenheid, verbinding, durven openbloeien… Deze kaft vat het hele verhaal samen, zo mooi!
Lotgenoten, een verhaal met een Rwandees-Vlaamse achtergrond, is eigenlijk ook een stukje universeel. Wie zijn we écht? Een zoektocht waarbij familie, afkomst en geschiedenis onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Een rijk en belangrijk verhaal dat door iedereen gelezen zou moeten worden.
“Want jullie bestaan. En daar zit een schoonheid in, in het oneindig zijn, in het tegelijkertijd bestaan, in het samenzijn, in een wereld, een Melkweg, een universum, die groter zijn dan jullie je ooit kunnen inbeelden.”
Mooi, mooi!
2
Reageer op deze recensie