Voorspelbaar maar niet saai

Weer een nieuw boek van Jeroen Windmeijer. Ditmaal in samenwerking met Jacob Slavenburg. Na het lezen van het pilgrim fathers complot ben ik enthousiast en raad ik de boeken aan. Ik lees vooral YA boeken maar wonende in Leiden en kort stage gelopen hebbende in het archief van Leiden, lees ik ook graag dit soort boeken. Al zet ik ze minder snel op reserveren in de bibliotheek als ik er eenmaal aan begin kan ik ze niet weg leggen.

Jeroen Windmeijer gebruikt in al zijn boeken veel historische waarheden. Zo is het gebruik van moeilijke woorden niet onbekend. Maar worden deze wel goed uitgelegd. In het boek Het Isisgeheim geschreven in de derde persoonsvorm is de hoofdrol weggelegd voor een gouden Isis beeldje van ruim 2000 jaar oud. Het beeldje is tijdelijk in het door mij veelvuldig bezochte museum van rijksmuseum Oudheden in Leiden gezien geweest. Ik weet dat ik naar de tentoonstelling ben geweest samen met mijn toen 8 jaar oude nichtje en vraag me nu af heb ik het gouden beeldje gezien vast en zeker helaas te weinig indruk op me gemaakt zal nu wel anders zijn. Niet alleen Leiden komt duidelijk aan bod het lijkt ook of je rondloopt in Oxford. Als je er ooit bent geweest zal dit waarschijnlijk net zo herkenbaar zijn als alles wat ik herken over Leiden. In het boek volg je verschillende hoofdpersonen. Per hoofdstuk spring je naar een ander gedeelte van het verhaal die aan het einde van het boek mooi samen komen. Je komt er achter dat de mensheid nog niet zo goed is. Kennis is macht maar kan je ook het leven kosten. Vechten vluchten of toch iets anders?
Jeroen Windmeijer legt samen met Jacob Slavenburg heel gedetailleerd dingen uit zoals: ‘Daar is Isis ster. Daar is Sirius. Ze keken op, Orion was goed te zien Op ongeveer acht keer de afstand tussen de drie gordelsterren van Orion stond Sirius te fonkelen.’ Ik vind het jammer dat het tijdens het lezen zo bewolkt is dat er geen sterren te zien zijn ‘s avonds
Dit boek staat genoemd als Thriller maar is niet heel eng ik vind het meer weg hebben van een geschiedenis roman met veel informatieve extra’s. Je ziet het einde van het boek en de gebeurtenissen aankomen ik vind het fijn dat er wel spanning is maar geen angst. Je kan raden wat er komt en het is fijn als het dan ook echt gebeurd. En Jeroen WIndmeijer toverd nog in de laatste zinnen van het boek een lach op mijn gezicht.

Ik vond het vooral fijn dat alles zo wordt verteld dat het als een film in mijn hersen afspeelde. En dat je de plekken gewoon kan opzoeken en bezoeken dat je dieper in het boek kan duiken. Ik vond het minder leuk te lezen over personages waar ik tijdens het lezen al een hekel aan kreeg. Maar tegelijk is dit dan wel weer zo goed geschreven, als of je de persoon kent. Voor mij is het vooral bijzonder om een kijkje achter de schermen van één van mijn favoriete museums te hebben gekregen. (beetje veel concurrentie gekregen van het nieuwe Naturalis, bezoek je Leiden gaan dan naar beide museums.)
Ik zou dit boek sterk aanraden voor lezers die van geschiedenis houden of Egypte of net als ik van de stad Leiden, door de geschiedenis achter het verhaal en de hoop die er uit voortkomt. En net als in de Dan Brown boeken de vraag, wat als?
Het Isis beeldje heeft een plekje in mijn hart gekregen.