Lezersrecensie
Humoristisch boek dat leest als een trein
Na Oma Luchtbuks en Donnie Donut, komt Barbara Scholten dit jaar met Frietje Frommel. Deze drie boeken lijken op elkaar. De hoofdpersonages zijn net een beetje anders dan anderen, soms karikaturaal, maar de situaties en problemen zijn heel herkenbaar. Al gauw ontvouwt zich een hilarisch avontuur, waar de humor niet ontbreekt en dat dankzij onverwachte ontwikkelingen uiteindelijk goed afloopt.
Ook in Frietje Frommel gaat het zo. Op de cover zie je haar op de kade voor een groot vliegdekschip staan. Ze straalt zelfvertrouwen uit, ondanks de paarse moppertante die je nog net aan ziet komen lopen. Op het dek van het schip staat een kolonel getekend, stram in de houding. Op de achterkant zien we juist niemand getekend. Onder de achterflap tekst staat een rommelig zootje met een kippetje er bovenop. Het contrast met de voorkant maakt nieuwsgierig. Wat heeft dit met elkaar te maken?
De opmaak van het boek maakt de drempel om dit boek te gaan lezen zo laag mogelijk. Er is een ruime kantlijn en de tekeningen van Els van Egeraat geven het verhaal nog meer vaart. Het boek begint met het voorstellen van de hoofdpersonages, een fijn begin. De 26 hoofdstukken zijn kort (gemiddeld 6 bladzijden) en hebben een titel. Er is een inhoudsopgave die je al helemaal in de sfeer van het verhaal brengt. Kinderen zullen snel concluderen dat ze dit boek wel uit kunnen lezen. Dat geeft een goed gevoel.
In hoofdstuk 1 word je gelijk het verhaal ingetrokken. De school is uit en Frietje (ik-persoon) wordt door haar moeder met de bestelbus opgehaald. Jongens op het schoolplein gritsen Frietjes pet van haar hoofd en ze kan er niet bij om hem terug te pakken. Een heel herkenbare scène voor leerlingen van 9-12 jaar. Scholten stopt er zoveel humor en gevoel in, dat je absoluut wilt doorlezen. In razend tempo volgen de gebeurtenissen zich op. Overal is er wel wat aan de hand: een botsing, de buurvrouw die familie Frommel een groot probleem voor haar woongenot vindt, de kolonel die onderdak zoekt en vier kippen met Franse namen meebrengt, file net als ze ongelofelijk veel haast hebben, een bijna-brand, een opruimbevel van de gemeente, de makelaar die de winkel aan projectontwikkelaars wil verkopen, een dakloze op het station, een computer die per ongeluk niet afgesloten is waardoor Frietje een aankoop doet op internet, een moeder die de hele dag onder haar dekbed ligt, een inspecteur met grootse plannen. De schrijfster rijgt het moeiteloos aan elkaar met Frietje als verbindende factor.
Frietje snapt best waarom het allemaal niet zo lukt bij haar ouders en ziet dat er vaak ruzie van komt. Maar omdat ze een zonnig en flexibel karakter heeft en een hartje van goud, doet ze wat in haar vermogen ligt om het tot een goed einde te brengen. Tot het zover is, moeten er veel hobbels worden genomen. Maar Frietje staat er niet alleen voor. Beste vriend Nadir is nooit ver weg en helpt haar met alles, maar de glansrol is toch wel voor Karel, de kolonel-buiten-dienst. Zonder heel belerend of sturend te zijn, stelt hij op de juiste momenten de goede vragen en geeft hij Frietje en haar ouders gevraagd en ongevraagd advies. Zijn achtergrond als kolonel komt vlak voor de ontknoping van het verhaal goed van pas. Beetje onwaarschijnlijk allemaal, maar dat zal de lezertjes niet uitmaken. Je bent al zoveel gaan houden van de familie Frommel, dat je maar één ding wilt: dat het goed afloopt!
Wat ik leuk vind aan de boeken van Barbara Scholten, is dat ze ook altijd iets in het verhaal stopt, dat niet echt noodzakelijk is, maar wel leuk en leerzaam. In Donnie Donut waren dat bijvoorbeeld dierenpuzzeltjes, in dit boek zijn het Franse zinnetjes. 'Als mijn moeder geïrriteerd is, begint ze Frans te praten. Ik versta het inmiddels ook wel aardig. Nu zegt ze dat het haar niets kan schelen wat de buren ervan vinden.' (blz. 24) Waar de Franse woorden opduiken, wordt uit de context altijd duidelijk wat het betekent.
Heerlijk boek dat vlot leest en dat humoristisch maar niet oppervlakkig is. Hier gaan heel veel kinderen van genieten! Wat mij betreft dan ook een must-have voor de schoolbibliotheek.
Ook in Frietje Frommel gaat het zo. Op de cover zie je haar op de kade voor een groot vliegdekschip staan. Ze straalt zelfvertrouwen uit, ondanks de paarse moppertante die je nog net aan ziet komen lopen. Op het dek van het schip staat een kolonel getekend, stram in de houding. Op de achterkant zien we juist niemand getekend. Onder de achterflap tekst staat een rommelig zootje met een kippetje er bovenop. Het contrast met de voorkant maakt nieuwsgierig. Wat heeft dit met elkaar te maken?
De opmaak van het boek maakt de drempel om dit boek te gaan lezen zo laag mogelijk. Er is een ruime kantlijn en de tekeningen van Els van Egeraat geven het verhaal nog meer vaart. Het boek begint met het voorstellen van de hoofdpersonages, een fijn begin. De 26 hoofdstukken zijn kort (gemiddeld 6 bladzijden) en hebben een titel. Er is een inhoudsopgave die je al helemaal in de sfeer van het verhaal brengt. Kinderen zullen snel concluderen dat ze dit boek wel uit kunnen lezen. Dat geeft een goed gevoel.
In hoofdstuk 1 word je gelijk het verhaal ingetrokken. De school is uit en Frietje (ik-persoon) wordt door haar moeder met de bestelbus opgehaald. Jongens op het schoolplein gritsen Frietjes pet van haar hoofd en ze kan er niet bij om hem terug te pakken. Een heel herkenbare scène voor leerlingen van 9-12 jaar. Scholten stopt er zoveel humor en gevoel in, dat je absoluut wilt doorlezen. In razend tempo volgen de gebeurtenissen zich op. Overal is er wel wat aan de hand: een botsing, de buurvrouw die familie Frommel een groot probleem voor haar woongenot vindt, de kolonel die onderdak zoekt en vier kippen met Franse namen meebrengt, file net als ze ongelofelijk veel haast hebben, een bijna-brand, een opruimbevel van de gemeente, de makelaar die de winkel aan projectontwikkelaars wil verkopen, een dakloze op het station, een computer die per ongeluk niet afgesloten is waardoor Frietje een aankoop doet op internet, een moeder die de hele dag onder haar dekbed ligt, een inspecteur met grootse plannen. De schrijfster rijgt het moeiteloos aan elkaar met Frietje als verbindende factor.
Frietje snapt best waarom het allemaal niet zo lukt bij haar ouders en ziet dat er vaak ruzie van komt. Maar omdat ze een zonnig en flexibel karakter heeft en een hartje van goud, doet ze wat in haar vermogen ligt om het tot een goed einde te brengen. Tot het zover is, moeten er veel hobbels worden genomen. Maar Frietje staat er niet alleen voor. Beste vriend Nadir is nooit ver weg en helpt haar met alles, maar de glansrol is toch wel voor Karel, de kolonel-buiten-dienst. Zonder heel belerend of sturend te zijn, stelt hij op de juiste momenten de goede vragen en geeft hij Frietje en haar ouders gevraagd en ongevraagd advies. Zijn achtergrond als kolonel komt vlak voor de ontknoping van het verhaal goed van pas. Beetje onwaarschijnlijk allemaal, maar dat zal de lezertjes niet uitmaken. Je bent al zoveel gaan houden van de familie Frommel, dat je maar één ding wilt: dat het goed afloopt!
Wat ik leuk vind aan de boeken van Barbara Scholten, is dat ze ook altijd iets in het verhaal stopt, dat niet echt noodzakelijk is, maar wel leuk en leerzaam. In Donnie Donut waren dat bijvoorbeeld dierenpuzzeltjes, in dit boek zijn het Franse zinnetjes. 'Als mijn moeder geïrriteerd is, begint ze Frans te praten. Ik versta het inmiddels ook wel aardig. Nu zegt ze dat het haar niets kan schelen wat de buren ervan vinden.' (blz. 24) Waar de Franse woorden opduiken, wordt uit de context altijd duidelijk wat het betekent.
Heerlijk boek dat vlot leest en dat humoristisch maar niet oppervlakkig is. Hier gaan heel veel kinderen van genieten! Wat mij betreft dan ook een must-have voor de schoolbibliotheek.
1
Reageer op deze recensie
