Page-turner

Het mooie in Nog lange niet is dat M.J. Arlidge zijn lezers tot het eind laat raden naar de moordenaar. Verschillende opties worden afgewogen en klinken op zichzelf heel logisch. Maar aan het eind beseft de lezer pas in welke mate hij of zij het mis heeft gehad. Door een klein element in het eerste deel van het boek, weet M.J. Arlidge zijn slotakkoord heel overtuigend neer te zetten. Zonder dat iemand het aan ziet komen. En dit is juist de kracht van een goede thriller. Daarbij is er voor Nog lange niet ook gekozen voor het verwerken van boekfragmenten, wat heel goed past bij het type moord dat gepleegd wordt. Juist de verwerking van deze fragmenten geeft Nog lange niet net even een andere dimensie