Je zult het niet snel vergeten.

Welterusten mama is een psychologische thriller en niet voor niets. De psyche van een seriemoordenaar als thema komt in dit boek uitgebreid voor. Mi-Ae Seo slaagt erin om een geloofwaardig en diepgaand beeld neer te zetten van de gedachtegangen van Lee Byeongdo. Dit zorgt ervoor dat je als lezer alles niet meer zo zwart-wit kunt zien als je wellicht zou willen bij zo'n brute moordenaar. De spanningsboog blijft hoog in dit boek, maar komt op het einde toch wel tot een climax. Wat tot slot een pluspunt is aan dit boek, is dat het met een open einde afsluit.

Welterusten mama is niet voor niets een psychologische thriller. Mi-Ae Seo slaagt er van kaft tot kaft in om je mee te nemen op een reis door de psyche van de diverse personages. Zij schrijft vanuit verschillende oogpunten: uiteraard vanuit die van Seonkyeong, maar ook vanuit Lee Byeongdo, de inspecteurs van de brand en Hayeong. Het knappe hieraan is dat het plot, wat an sich redelijk eenvoudig is, toch nergens heel voorspelbaar wordt. Je zou zeggen dat schrijven vanuit het oogpunt van Byeongdo of Hayeong teveel weg zou geven; dit is dus niet het geval. Mi-Ae Seo is het op deze manier gelukt om de wendingen die in het verhaal zitten toch met een verrassing te brengen en ook om de spanning flink hoog te houden.

Wat het boek ook interessant maakt, mede door al deze verschillende personages die aan het woord komen, is dat je hierdoor sympathie en herkenning voelt bij hen. Ja, ook bij Lee Byeongdo. Je leest over zijn jeugd, krijgt een inkijkje in zijn geest en hoe hij over zaken dacht of is gaan denken en hierdoor leer je hem echt kennen. Kwaad is niet alleen puur kwaad, zwart-wit bestaat in feite niet. Of een aantal van deze psychische verklaringen inderdaad op waarheid berust zijn, dat is lastig in te schatten. Hiervoor zou je ten slotte een studie psychologie moeten studeren. Toch komt het verhaal niet over als onrealistisch. Ook Hayeong en de ontwikkeling die haar karakter doormaakt komen overtuigend over.