Klein maar fijn en tegelijkertijd groots.

Het verhaal gaat in hoofdzaak over een zomerse zaterdag in het leven van Henk van Doorn. Henk is een 56-jarige IC-verpleegkundige die in Weesp samenwoont met zijn al op leeftijd zijnde hond Schurk. Hij is gescheiden van Lydia nadat hij haar in compromitterende omstandigheden heeft aangetroffen bij een onverwacht vroege thuiskomst.
Op deze zaterdag wordt Henk geconfronteerd met ernstige ziekte van zijn hond. Bij het uitlaten van de hond ontmoet hij bij toeval de bijzondere vrouw Mia voor wie hij meteen warme gevoelens koestert. Maar eerst gaat hij op bezoek bij de veel oudere Maaike, een oud-collega die alzheimer heeft en bijna amusant ongeremd seksueel gedrag vertoont, iets dat bij deze ziekte daadwerkelijk vaker voorkomt.
Ook gaat hij op verjaardagsvisite bij zijn zeventienjarige beeldschone nichtje Rosa voor wie hij vriendschappelijke gevoelens koestert die zij op ontwapenende wijze beantwoordt. Met haar vader Freek, zijn jongere broer, heeft hij een moeizame relatie.

Kollaards manier van schrijven interessant: we lezen in een derde persoonsvorm mee met de alledaagsheden van Henk, maar op het moment dat Henk bijvoorbeeld slaapt wordt er even uitgezoomd zodat we hem op de bank zien liggen, zodat we hem samen met zijn nichtje dronken zien zijn op een gekke familieavond. Ook verspringt het verhaal telkens in de tijd, wat het tempo prettig leesbaar maakt en de vaart er op een knappe manier inhoudt.
Aan het begin van de avond van deze zwoele dag vindt de ultieme ontmoeting in de bus naar Weesp plaats die de lezer ten zeerste ontroert. Henk waant zich in de zevende hemel.
Kollaard is een begaafde schrijver. Zijn woordgebruik is scherp observerend maar ook heel toegankelijk. Mooie metaforen sieren het boek, zij zijn steeds naadloos toegespitst op de situatie van het moment.
Het verhaal is van een welhaast ontroerende eenvoud, en heeft tóch veel diepgang. Kollaard weet “de grootsheid van het kleine te tonen” een ervaring die ook de lezer zeker zal hebben bij dit bijzondere boek.
Kollaard probeert het sentiment op afstand te houden. Je duikt regelmatig in het hoofd van Henk, maar soms is er een verteller aanwezig die even kort samenvat wat er in het verleden is voorgevallen. Als Henk met zijn ex-vrouw belt om te bellen over zijn zieke hond, dan wordt het op de klippen gelopen huwelijk in kort bestek besproken. De verteller kan eveneens in de toekomst kijken en precies zeggen hoe lang de hond nog zal leven, hoe lang Henk nog zal leven en of het in de tussentijd nog wat

Het verhaal is van een welhaast ontroerende eenvoud, en heeft tóch veel diepgang. Kollaard weet “de grootsheid van het kleine te tonen”
een ervaring die ook de lezer zeker zal hebben bij dit bijzondere boek.
Uit het leven van een hond moet je lezen en je moet ervan genieten, net zoals een klein gerechtje waar je alle smaken in probeert te ontdekken!