Lezersrecensie
Structuur versus ‘de Franse slag’
Na een aantal nare incidenten op haar werk zit Annelies dicht tegen een burn-out aan. Om tot rust te komen en haar toekomst te overdenken, besluit ze een paar weken naar een vissersdorpje in Frankrijk te gaan, waar ze in het vakantiehuisje van Lynda zal logeren.
Als ze aankomt blijkt het huisje ineens niet langer beschikbaar te zijn en krijgt ze een kamer in het huis van de, volgens Lynda, gastvrije Briz. Maar waar Annelies terechtkomt voelt het allesbehalve gastvrij. Alles is vies en er is duidelijk geen rekening gehouden met haar komst.
“Mijn blik gaat naar zijn pupillen. Inderdaad zo groot als schoteltjes geworden. Er is bijna geen blauw meer te zien.” Martine Hoogschagen
Zal Annelies, ondanks haar smetvrees en behoefte aan structuur, zich ooit welkom voelen bij haar afstandelijke en chaotische gastheer?
Onbekommerd van Martine Hoogschagen is het tweede deel uit de Zorgeloos serie. De boeken van deze fijne feelgood serie zijn heel goed los van elkaar te lezen, maar tezamen zijn ze nog leuker.
Als ik Onbekommerd in een woord zou moeten omschrijven, dan zou dat lief zijn. Annelies en Briz zijn hele zachtaardige, zorgzame personages, die bij aanvang van het verhaal allebei niet helemaal lekker in hun vel zitten. Martine Hoogschagen begint vanuit die situatie te bouwen aan haar verhaallijnen en haar personages. Terwijl ze die beide onderdelen tot ontplooiing brengt, krijg je steeds meer het gevoel alsof je in een warme omhelzing bent beland.
Het verhaal wordt vanuit Annelies, vanuit Briz en namens Briz verteld, en vooral die laatste wijze vind ik ontzettend origineel. Het is erg leuk om eens een keer op die manier naar een personage te kijken. Net als in het eerste boek van de Zorgeloos serie speelt de geweldige familie Le Bard weer een belangrijke rol. Zij kunnen echt elk verhaal opvrolijken met hun (on)opvallende bemoeienissen in elkaars levens, en hun liefde voor eten, het leven en elkaar.
Onbekommerd is opnieuw een fijn slow burn romance verhaal dat minstens zo hartverwarmend is als Nonchalant, maar wel met wat meer romantiek.
⭐️⭐️⭐️⭐️
Instagram: sheila_hjv_inbooks
Als ze aankomt blijkt het huisje ineens niet langer beschikbaar te zijn en krijgt ze een kamer in het huis van de, volgens Lynda, gastvrije Briz. Maar waar Annelies terechtkomt voelt het allesbehalve gastvrij. Alles is vies en er is duidelijk geen rekening gehouden met haar komst.
“Mijn blik gaat naar zijn pupillen. Inderdaad zo groot als schoteltjes geworden. Er is bijna geen blauw meer te zien.” Martine Hoogschagen
Zal Annelies, ondanks haar smetvrees en behoefte aan structuur, zich ooit welkom voelen bij haar afstandelijke en chaotische gastheer?
Onbekommerd van Martine Hoogschagen is het tweede deel uit de Zorgeloos serie. De boeken van deze fijne feelgood serie zijn heel goed los van elkaar te lezen, maar tezamen zijn ze nog leuker.
Als ik Onbekommerd in een woord zou moeten omschrijven, dan zou dat lief zijn. Annelies en Briz zijn hele zachtaardige, zorgzame personages, die bij aanvang van het verhaal allebei niet helemaal lekker in hun vel zitten. Martine Hoogschagen begint vanuit die situatie te bouwen aan haar verhaallijnen en haar personages. Terwijl ze die beide onderdelen tot ontplooiing brengt, krijg je steeds meer het gevoel alsof je in een warme omhelzing bent beland.
Het verhaal wordt vanuit Annelies, vanuit Briz en namens Briz verteld, en vooral die laatste wijze vind ik ontzettend origineel. Het is erg leuk om eens een keer op die manier naar een personage te kijken. Net als in het eerste boek van de Zorgeloos serie speelt de geweldige familie Le Bard weer een belangrijke rol. Zij kunnen echt elk verhaal opvrolijken met hun (on)opvallende bemoeienissen in elkaars levens, en hun liefde voor eten, het leven en elkaar.
Onbekommerd is opnieuw een fijn slow burn romance verhaal dat minstens zo hartverwarmend is als Nonchalant, maar wel met wat meer romantiek.
⭐️⭐️⭐️⭐️
Instagram: sheila_hjv_inbooks
1
2
Reageer op deze recensie
